“Uyan, ey uyuyan, ve ölüler arasından kalk, ve Mesih sana ışık verecek” (Yeşaya 60:1).
Ruhsal ölüm, Tanrı’dan ayrılığın en derin şeklidir. Tanrı’nın varlığını hissetmeden, O’nun isteğini aramadan, O’nun kutsallığını arzulamadan yaşamaktır. Canı uykuda olan diri bir beden gibi yürümektir — imansız, korkusuz, saygısız. Bu ölümün görünür bir mezarı yoktur, fakat izleri, günah karşısında artık sarsılmayan ve ilahi ihtişam karşısında hareket etmeyen bir yürekte bulunur.
Fakat Rab, sonsuz merhametiyle, Yüceler Yücesi’nin yüce buyruklarına itaat etmeyi seçenlere yeni bir yaşam sunar. İtaat yoluyla ölü yürek uyanır ve Tanrı’nın Ruhu tekrar içimizde yaşamaya başlar. O’nun Yasasına sadakat, kaybolan paydaşlığı onarır, kutsal korkuyu yeniden alevlendirir ve ruha ruhsal duyarlılığı geri verir.
Böylece, eğer yüreğin soğuk ve uzak görünüyorsa, Rab’be hayatı sende yeniden canlandırması için yakar. Baba, ölüm uykusundan kalkmak isteyenleri reddetmez. O’na tövbe ve sadakatle dönen, Mesih’in ışığıyla uyandırılır ve gerçek yaşama — sonsuz ve bozulmaz yaşama — yönlendirilir. J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Baba, ölü yüreği uyandırmaya ve karanlığın olduğu yere hayat geri getirmeye gücün olduğu için Sana övgüler sunuyorum. Ruhuma dokun ve varlığını yeniden hissetmemi sağla.
Rab, beni yönlendir ki Senin yüce buyruklarına göre yaşayayım, ölüm olan her şeyi geride bırakıp Senden gelen hayatı kucaklayayım.
Ey sevgili Tanrım, beni tekrar ışığında yaşamaya çağırdığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin kudretli Yasan, ruhumu uyandıran nefestir. Senin buyrukların, Senin huzurunda canlı kalmamı sağlayan alevdir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.
