“Tanrı, içimde temiz bir yürek yarat ve içimde doğru bir ruhu yenile” (Mezmurlar 51:10).
Kaç kez günahın ağırlığını hissederiz ve kendi başımıza gerçekten tövbe etmeye bile güç yetiremediğimizi fark ederiz. Zihnimiz, temiz olmayan düşünceler, boş sözler ve aptalca davranışların anılarıyla dolar—ve yine de yüreğimiz kurak, Tanrı’nın huzurunda ağlayamayacak kadar kuru görünebilir. Ama Rab, iyiliğiyle, görünmez parmağıyla ruhumuza dokunduğunda ve içimizde derin bir tövbe uyandırdığında, kayadan akan sular gibi gözyaşları dökülür.
Bu ilahi dokunuş, özellikle Yüceler Yücesi’nin muhteşem buyruklarına göre yaşayanlarda kendini gösterir. İtaat, Ruh’un çalışmasına alan açar, yüreğin katılığını kırar ve bizi Tanrı’nın kutsallığına duyarlı kılar. Yaralayan ve iyileştiren O’dur; gerçek tövbeyi uyandıran, arındıran ve yenileyen O’dur.
Bu yüzden, yüreğin soğuk görünse bile cesaretini kaybetme. Rab’den ruhuna bir kez daha dokunmasını iste. Baba, terbiye asasını kaldırdığında, bunu yalnızca yaşam ırmağını—tövbe, bağışlanma ve dönüşüm—akıtmak için yapar; bu da bizi Oğul’a ve sonsuz kurtuluşa götürür. J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Baba, zayıflığımı ve kendi başıma tövbe etmeye gücüm olmadığını kabul ederek Sana yaklaşıyorum. Elinle bana dokun ve içimde kırık bir yürek uyandır.
Rab, beni yönlendir ki Senin muhteşem buyruklarına göre yaşayayım ve Sesine duyarlı olayım; Ruhunun içimde gerçek tövbe ve yenilenme üretmesine izin vereyim.
Ey sevgili Tanrı, sana şükrediyorum; çünkü katılaşmış yüreğimi tövbe ve yaşam kaynağına dönüştürüyorsun. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Kudretli Yasan, taş yüreği parçalayan çekiçtir. Buyrukların ise ruhumu yıkayan ve yenileyen ırmaktır. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.
