“Yollarını bana göster, ya Rab, bana yollarını öğret” (Mezmurlar 25:4).
Günlük hayatımızın ayrıntılarına dikkatle bakarak yaşamanın dönüştürücü bir yanı vardır. Tanrı’nın en küçük ihtiyaçlarımızla bile ilgilendiğini fark ettiğimizde, kalplerimiz gerçek şükranla dolar. Çocukluğumuzdan beri O’nun elleri bizi yönlendirdi — daima bereketle. Hayatımız boyunca aldığımız düzeltmeler bile, imanla bakıldığında, şimdiye kadar deneyimlediğimiz en büyük armağanlardan biri olarak ortaya çıkar.
Fakat bu farkındalık bizi sadece şükretmeye götürmemeli — aynı zamanda itaat etmeye de teşvik etmelidir. Babanın sürekli ilgisini kabul ettikçe, en doğru karşılığın O’nun güçlü Yasasını izlemek olduğunu anlarız. Yaratıcının harika buyrukları bir yük değil, bir armağandır — onlar bize yaşamın, bilgeliğin ve O’nunla paydaşlığın yolunu gösterir.
Bu itaat yolunda yürüyen kişi Rab’bin ışığı altında yaşar. Ve sadakatin bu yerinde, Baba bizi kutsar ve bizi sevgili Oğlu’na gönderir; affı ve kurtuluşu almak için. Tanrı’mıza itaat etmekten daha güvenli, daha dolu, daha gerçek bir yol yoktur. -Henry Edward Manning’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Baba, hayatımın her ayrıntısında varlığını bana gösterdiğin için teşekkür ederim. Her küçük ilgi gösterin için, beni farkında olmadan desteklediğin her an için teşekkür ederim. Bugün sahip olduğum her şeyin Senin ellerinden geldiğini kabul ediyorum.
Senin isteğinin daha çok farkında olarak yaşamak istiyorum. Sadece sözlerle değil, davranışlarımla da Sana övgü sunan itaatkâr bir kalp ver bana. Hayatım, sadakatle ve Senin harika yollarında yürümeye kararlı bir şekilde işaretlensin.
Rab, bütün kalbimle Seni izlemek istiyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, adımlarımı yönlendiren sağlam ve sürekli bir melodi gibidir. Muhteşem buyrukların, yoluma ekilmiş değerli inciler gibidir. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.
