“Daniel, dua etmeye başladığın anda bir cevap geldi; çünkü sen çok seviliyorsun, bu cevabı sana getirdim” (Daniel 9:23).

Tanrı’nın, itaatkâr bir yüreğin her duasını duyduğunu ve yanıtladığını bilmek derin bir huzur verir. Göklere sesimizi yükseltmemize, kelimeleri tekrarlamamıza ya da göğü ikna etmeye çalışmamıza gerek yok — sadece O’nun iradesiyle uyum içinde olmamız yeterlidir. Peki, O’nun iradesi nedir? O’nun peygamberleri ve İsa aracılığıyla zaten açıkladığı şeylere itaat etmemizdir. Mesih’in adıyla, iman ve Tanrı’nın güçlü Yasasına teslimiyetle dua ettiğimizde güçlü bir şey olur: Cevap, daha duamızı bitirmeden önce serbest bırakılır. Cevap gökte tamamlanmıştır, yeryüzünde ise henüz yolda olsa bile.

Ne yazık ki, birçok insan sürekli bir acı, hayal kırıklığı ve ruhsal sessizlik döngüsünde yaşıyor; çünkü dua ederken itaatsizlikte kalmaya devam ediyorlar. Tanrı’nın yardımını istiyorlar ama O’nun zaten buyurduğuna boyun eğmiyorlar. Bu işe yaramaz. Tanrı’nın harika buyruklarını reddetmek, O’nun iradesini reddetmekle aynıdır ve isyan içinde yaşarken O’ndan olumlu cevaplar beklemek mümkün değildir. Tanrı, kendi kutsal ve sonsuz olarak ilan ettiği yola karşı giden bir yolu kutsayamaz.

Dualarınızın netlik ve güçle cevaplandığını görmek istiyorsanız, ilk adım Tanrı ile itaat yoluyla uyum sağlamaktır. O’nun size zaten gösterdiğiyle başlayın — kutsal Yasasıyla açıkladığı buyruklar. Zorlaştırmayın. Sadece itaat edin. Ve hayatınız Baba’nın iradesiyle uyum içinde olduğunda göreceksiniz: Cevaplar huzurla, güçle ve göğün sizin lehinize hareket ettiğine dair kesinlikle gelecektir. -Lettie B. Cowman’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Kutsal Baba, sadık çocuklarının sözleri daha dudaklarından çıkmadan onları duyduğunu bilmek ne büyük sevinç! Sadakatin asla şaşmaz olduğu ve iradene uyum sağlayanlara vaatlerini tuttuğun için Sana şükrediyorum. Sana hoşnutluk veren bir yaşam sürmeyi bana öğret ve her duamın teslim olmuş ve itaatkâr bir yürekten doğmasını sağla.

Rab, artık tutarsız bir şekilde yaşamak, harika buyruklarını görmezden gelirken Senin bereketlerini beklemek istemiyorum. Peygamberlerin ve sevgili Oğlun aracılığıyla açıklanan güçlü Yasana boyun eğmeden bir şeyler istediğim zamanlar için beni affet. Bugün, bana zaten açıklanan her şeye göre kutsal bir yaşam sürmeye karar veriyorum; çünkü biliyorum ki bu yol Senin hoşuna gider ve göğün kapılarını hayatıma açar.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyor ve Sana övgüler sunuyorum; çünkü Sana itaat edenlere sevgiyle ve sadakatle cevap veriyorsun. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, tahtından doğrulukla akan bir nehir gibi, doğrulukla yürüyenlere hayat getirir. Buyrukların, ruhu Senin mükemmel iradene uygun şekilde akort eden göksel bir ezginin kutsal notaları gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Ölülere diriliş veren Tanrı’ya güveniriz” (2. Korintliler 1:9).

Zor durumların özel bir gücü vardır: Bizi uyandırırlar. Sınavların baskısı fazlalıkları alır, gereksiz olanı keser ve hayatı daha net görmemizi sağlar. Bir anda, garanti sandığımız şeylerin aslında ne kadar kırılgan olduğunu fark ederiz ve gerçekten önemli olana değer vermeye başlarız. Her sınav, yeniden başlamak için bir fırsat, Tanrı’ya daha çok yaklaşmak ve daha amaçlı yaşamak için bir imkân olur. Sanki O bize şöyle diyormuş gibi: “Uyan! Zaman kısa. Senin için daha iyi bir şeyim var.”

Karşılaştığımız hiçbir şey tesadüf değildir. Tanrı, zorluklardan geçmemize izin verir; bizi yok etmek için değil, bizi arıtmak ve bu hayatın sadece bir geçiş olduğunu hatırlatmak için. Ama O bizi yönsüz bırakmadı. Peygamberleri ve Oğlu İsa aracılığıyla bize güçlü Yasasını verdi — bu geçici dünyada nasıl yaşamamız gerektiğini gösteren kusursuz bir rehber ki, O’nunla sonsuza dek yaşayabilelim. Sorun şu ki, birçok kişi dünyanın baskısına uymayı seçiyor; fakat Baba’nın harika buyruklarına itaat etmeyi seçenler olağanüstü bir şey deneyimliyor: Tanrı’nın kendisine gerçek bir yakınlık.

İtaat etmeyi seçtiğimizde, Tanrı bize doğru hareket eder. Kararlı kararımızı, gerçek teslimiyetimizi görür ve bize bereket, yönlendirme ve huzurla karşılık verir. Bizi Oğluna gönderir — affedebilen ve kurtarabilen tek kişiye. Plan budur: İtaat, Tanrı’nın huzuruna götürür; huzur, kurtuluşa götürür. Ve her şey, acının ortasında bile, “Baba, Senin Yasana uyacağım. Bedeli ne olursa olsun.” demeyi seçtiğimizde başlar. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, beni gerçekten önemli olana uyandıran sınavlar için Sana şükrediyorum. Her zorluk, hayatı daha net görmemi ve Senin huzurunu daha derinden aramamı sağladı. Acılarımı şikâyetle harcamak istemiyorum; onları ruhsal olgunluğa giden basamaklar olarak kullanmak istiyorum.

Baba, biliyorum ki buradaki hayat kısa ve bu yüzden peygamberlerin ve sevgili Oğlun İsa aracılığıyla verdiğin sonsuz talimatlara göre yaşamaya karar veriyorum. Güçlü Yasana göre yürümek istiyorum, bu dünya ne düşünürse düşünsün. Harika buyruklarına sadakatle itaat edebilmem için bana cesaret ver, zor olsa bile, çünkü biliyorum ki Senin lütfunu ve huzurunu çeken budur.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapınıyor ve Seni övüyorum; çünkü her zaman sadıksın ve Sana itaat edenlere iyisin. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, karanlık gecede asla sönmeyen bir meşale gibi, sonsuz yaşamı isteyenlere güvenli yolu gösterir. Buyrukların, yüce ve kudret dolu, bozulmaz mücevherler gibi, Seni gerçekten sevenlerin ruhunu süsler. Bu duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.

“Ve halk şikayet ettiğinde, bu Rab’bi hoşnut etmedi” (Çölde Sayım 11:1).

Sıkıntıların ortasında bile Tanrı’ya sevinç ve şükranla teslim olan bir yürekte derin bir güzellik vardır. Rab’bin izin verdiği her şeyi imanla kabullenmeye karar verdiğimizde, kendimizden çok daha büyük bir şeyin parçası oluruz. Ruhsal olgunluk, acıdan kaçmakta değil, onu alçakgönüllülükle karşılamayı bilmekte ve her sınavda bir amaç olduğuna güvenmekte yatar. Tanrı’nın verdiği tüm güçle kutsal iradesini sadakatle yerine getirmeye kendini adayan insan, göklerin önünde onurlu bir yaşam sürer.

Acılarımızı çevremizdeki herkese anlatmakta teselli aramamız yaygındır. Fakat bilgelik, her şeyi yalnızca Rab’be götürmekte — alçakgönüllülükle, talepkâr olmadan, isyan etmeden yatar. Hatta dualarımızda bile odağımızı ayarlamalıyız. Sadece rahatlama istemek yerine, Tanrı’dan bize itaat etmeyi öğretmesini, O’nun güçlü Yasasına sadakatle uymak için bizi güçlendirmesini istemeliyiz. Bu istek samimi olursa, her şeyi değiştirir. Çünkü Tanrı’nın muhteşem buyruklarına itaat etmek sadece sorunu çözmez — kökünü iyileştirir, ruhu onarır ve dünyanın veremeyeceği bir huzur tesis eder.

Böyle yaşamayı seçen kişi yüce bir şey bulur: Tanrı ile dostluk. Tıpkı İbrahim’de olduğu gibi, itaat eden, Yüceler Yücesi’nin iradesine tamamen teslim olan kişi dost olarak kabul edilir. Daha büyük bir unvan, daha yüce bir ödül yoktur. Bu dostluktan doğan huzur, koşullara bağlı değildir. Sağlam, kalıcı, ebedidir — Tanrı’nın kutsal, mükemmel ve sonsuz Yasasına itaatle şekillenen bir hayatın doğrudan meyvesidir. -John Tauler’den uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Ebedi Baba, hayatımı tamamen Sana teslim etme fırsatı için Sana şükrediyorum, sıkıntıların ortasında bile. Rab’bin benim için belirlediğinden kaçmak istemiyorum; aksine, her şeyi sevinç ve şükranla kabullenmek, Seni sevenlerin ve Sana itaat edenlerin iyiliği için her şeyin birlikte işlediğine güvenmek istiyorum. Yücelerden gelen gücü bana ver, Rab, hayatımın her ayrıntısında iradeni yerine getirebileyim.

Rab, bugün sadece zorluklarıma odaklanmayı bırakmaya karar veriyorum. Dualarımda daha büyük bir şey aramak istiyorum: anlayış, bilgelik ve Senin güçlü Yasana bütünlük ve saygıyla itaat etmek için güç. Ağzım insanların önünde sussun, kalbim ise alçakgönüllülük ve imanla Senin önünde açılsın. Bana Senin muhteşem buyruklarına göre yürümeyi öğret, çünkü biliyorum ki gerçek huzura giden tek yol budur.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyor ve Sana övgüler sunuyorum; çünkü Seni içtenlikle arayanlara sadıksın. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, Seni sevenlerin üzerinde ilahi bir mühür gibidir; onlara fırtınaların ortasında bile huzur sağlar. Senin buyrukların, Seninle dostluğun ve her anlayışı aşan huzurun kapılarını açan altın anahtarlar gibidir. Ben bu duayı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Yolunu Rab’be bırak; O’na güven, O her şeyi yapacaktır.” (Mezmur 37:5).

Kendini Tanrı’nın iradesine teslim etmek sadece sabırla bir şeylerin olmasını beklemek değildir — bundan çok daha fazlasıdır. O’nun izin verdiği her şeye hayranlık ve şükran dolu bir yürekle bakmaktır. Zor günlere sadece katlanmak yetmez; Rab’bin elini her ayrıntıda, hatta O bizi beklenmedik yollardan geçirdiğinde bile fark etmeyi öğrenmemiz gerekir. Gerçek teslimiyet sessiz ve boyun eğmiş bir hal değildir; güven ve şükranla doludur, çünkü Tanrı’dan gelen her şeyin önce O’nun bilgeliğinden ve sevgisinden geçtiğini biliriz.

Fakat bu teslimiyette daha da derin bir şey vardır: Tanrı’nın bizzat bize verdiği kutsal buyrukları — O’nun muhteşem buyruklarını — iman ve alçakgönüllülükle kabul etmek. Teslimiyetimizin merkezi noktası sadece hayatın olaylarını kabul etmek değil, Tanrı’nın güçlü Yasası’na göre yaşamayı da kabul etmektir. Bu Yasa’nın mükemmel olduğunu ve peygamberler aracılığıyla sevgiyle verildiğini, bizzat İsa tarafından onaylandığını fark ettiğimizde, geriye sadece saygılı bir itaat kalır. Ruhun gerçek huzuru bulduğu yer tam da burasıdır — her şeyde, artık kısmen değil, tamamen itaat etmeye karar verdiğinde.

Tanrı sabırlıdır, tahammüllüdür ve tamamen teslim olmamızı sevgiyle bekler. Ama O’nun kutsal Yasası önünde gururumuzu bırakıp alçaldığımız gün için sakladığı bir nimet hazinesi de vardır. O gün geldiğinde, Tanrı yaklaşır, lütfunu döker, ruhu yeniler ve bizi bağışlanma ve kurtuluş için Oğlu’na yönlendirir. İtaat sırrıdır. Ve gerçek itaat, Tanrı ile tartışmayı bırakıp şöyle demeye başladığımızda başlar: “Evet, Rab, buyurduğun her şey iyidir ve ben izleyip uygulayacağım.” -William Law’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Harika Babam, Senin izin verdiğin her şeyin bir amacı olduğunu bilmek ne büyük bir özgürlük. Hayatın zorluklarına sadece katlanmak istemiyorum, onların arkasında Senin sevgi dolu elinin olduğunu bilerek şükranla kabul etmek istiyorum. Bana güvenmeyi, sevinç duymayı ve bulutlu günlerde bile Sana ibadet etmeyi öğret, çünkü biliyorum ki Sen her zaman iyi ve sadıksın.

Rab, hayat veren kutsal buyruklarına defalarca karşı koyduğum için tövbe ediyorum. Senin iradeni kendi isteğime uydurmaya çalıştım, ama şimdi anlıyorum ki; bereketin yolu, Senin muhteşem buyruklarının her birini sevinç ve saygıyla kabul etmekten geçiyor. Tam bir bağlılıkla, alçakgönüllülükle ve zevkle itaat etmek istiyorum, çünkü Seninle gerçek barış içinde yaşamanın tek yolu budur.

Ey En Yüce Tanrı, her şeyi bilgelik ve sabırla yönettiğin için Sana tapıyor ve Seni yüceltiyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan Senin itaat edenlerin ruhunda yankılanan bir adalet ezgisi gibidir ve onları gerçek özgürlüğe götürür. Buyrukların göksel elmaslar gibi saf ve kırılmazdır, sadıkların hayatını güzelleştirir. Bu duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.

“Cesareti kırılmış olanlara deyin: Güçlü olun, korkmayın! Sizin Tanrınız gelecek” (Yeşaya 35:4).

Kaç kez, Tanrı’nın bize hiç vermediği haçları taşıyoruz? Gelecek için duyulan kaygı, olabileceklerden korkmak, uykumuzu kaçıran huzursuzluk — bunların hiçbiri Tanrı’dan gelmez. Olayları önceden tahmin etmeye ve gelecek üzerinde kontrol sahibi olmaya çalıştığımızda, sözle ifade etmesek bile, Rab’bin sağladığına tam olarak güvenmediğimizi söylemiş oluruz. Sanki şöyle deriz: “Tanrım, bunu ben hallederim.” Ama gelecek bize ait değildir. Ve gelse bile, hayal ettiğimizden tamamen farklı olabilir. Kontrol etme çabamız boşunadır ve çoğu zaman bu kaygının kökü, gerçek bir teslimiyet eksikliğinde yatar.

Fakat bir dinlenme yolu var — ve bu yol ulaşılabilir. Bu yol, Tanrı’nın güçlü Yasasına itaat etmektir. Tüm gücümüzle Rab’bi hoşnut etmeye karar verdiğimizde, O’nun harika buyruklarına yürekten itaat ettiğimizde, içimizde bir şeyler değişir. Tanrı’nın varlığı güçle kendini gösterir ve beraberinde açıklanamaz bir huzur getirir. Bu huzur, koşullara bağlı değildir; sabah sisi gibi kaygıları dağıtan bir sükunettir. Bu, Yaratıcı’nın önünde sadakatle yaşayanların ödülüdür.

İtaat etmeyi seçen ruh artık gerginlik içinde yaşamak zorunda değildir. Hizmet ettiği Tanrı’nın her şeyin kontrolünde olduğunu bilir. Tanrı’nın kutsal ve sonsuz Yasasına itaat etmek sadece Rab’bi hoşnut etmekle kalmaz, aynı zamanda bizi O’nun huzurunun ve bakımının akışına yerleştirir. Bu kutsanmış bir döngüdür: itaat varlığı getirir ve Tanrı’nın varlığı korkuyu kovar. Yarınların yükünü taşımaya neden devam edelim ki, eğer bugün bile O’na itaat edenleri onurlandıran Tanrı’nın sadakatinde dinlenebilirsin? -F. Fénelon’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Merhametli Baba, yalnızca Sana ait olanı kontrol etmeye kaç kez çalıştım? Uykusuz geçen gecelerim, korkuya dayalı kararlarım, bana vermek istediğin huzuru çalan huzursuz düşüncelerim için beni affet. Bugün bu yükü bırakmayı seçiyorum. Artık geleceği tahmin etmeye ya da kontrol etmeye çalışarak yaşamak istemiyorum. Senin bakımında dinlenmek istiyorum.

Rab, şimdi anlıyorum ki kaygının kökü itaatsizliktedir. Senin harika buyruklarından uzaklaştığımda, Senin varlığından kopuyorum ve böylece huzurumu kaybediyorum. Ama geri dönmeyi seçiyorum. Sana hoşnutluk verecek şekilde yaşamak, yürekten Senin güçlü Yasana itaat etmek istiyorum. Ruhum Senin Sözünde demir atsın; sağlam, huzurlu ve korunaklı olsun.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapınıyor ve Seni övüyorum; çünkü Sende değişkenlik ya da kararsızlık gölgesi yoktur. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, itaat edeni saran bir ışık kalkanı gibidir; korkuyu uzaklaştırır ve huzur tesis eder. Senin buyrukların, bizi kalbine bağlayan altın ipler gibidir; bizi özgürlüğe ve gerçek dinlenmeye götürür. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Karanlıkta olsam bile, Rab benim ışığım olacak” (Mika 7:8).

Hepimiz, bir noktada, merkezde olmaktan vazgeçip Tanrı’nın kontrolü ele almasına izin vermeyi öğrenmek zorundayız. Gerçek şu ki, dünyanın yükünü omuzlarımızda taşımak için yaratılmadık. Her şeyi kendi gücümüzle çözmeye çalıştığımızda, sonunda hayal kırıklığına uğrar, yorulur ve kafamız karışır. Gerçek teslimiyet, her şeyi anlamaya çalışmayı bırakıp sadece güvenmeye başladığımızda başlar. Kendi irademizden vazgeçmek — tam bir teslimiyet — bizi gerçek huzura ve Tanrı ile birliğe götüren yoldur.

İçimizde hissettiğimiz huzursuzluğun büyük bir kısmı, açık bir nedenden kaynaklanır: Ruh, hâlâ Tanrı’nın güçlü Yasasına tamamen itaat etmeye karar vermemiştir. Tereddüt devam ettiği, Yaratıcının harika buyruklarına sadece kısmen itaat ettiğimiz sürece, kalp bölünmüş kalacak ve güvensizlik hâkim olacaktır. Kısmi itaat belirsizlik doğurur; çünkü derinlerde, Tanrı’ya yalnızca yüzeysel olarak yaklaştığımızı biliriz. Ama başkalarının ne düşündüğünü önemsemeyi bırakıp her şeyde itaat etmeyi seçtiğimizde, Tanrı güçlü bir şekilde yaklaşır. Ve bu yakınlıkla birlikte cesaret, huzur, bereketler ve kurtuluş gelir.

Eğer gerçek huzuru, gerçek özgürlüğü yaşamak ve bağışlanmak için Oğul’a yönlendirilmek istiyorsan, daha fazla erteleme. Kendini tamamen teslim et. Tanrı’nın kutsal ve sonsuz Yasasına içtenlikle ve kararlılıkla itaat et. Daha güvenli bir yol, daha saf bir sevinç ve koruma kaynağı yoktur. Tanrı’nın kutsal buyruklarını sadakatle izlemeye ne kadar çok kendini adarsan, O’nun yüreğine o kadar yakın olursun. Ve bu yakınlık her şeyi değiştirir: Hayatın yönünü değiştirir, ruhu güçlendirir ve sonsuz yaşama götürür. -James Hinton’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Ebedi Baba, çoğu zaman her şeyi kendi başıma çözmeye çalıştığımı, gücüme, mantığıma ve duygularıma güvendiğimi kabul ediyorum. Ama şimdi anlıyorum ki, gerçek huzur ancak Sana tamamen teslim olduğumda mümkündür. Hayatımın her alanını, hiçbir şeyi saklamadan, korkmadan, kontrol etmeye çalışmadan Sana teslim etmeyi bana öğret.

Rab, güçlü Yasana tamamen itaat etmediğim için pişmanım. Biliyorum ki, kısmi itaatin, Senin varlığının tamlığını yaşamamı engelledi. Bugün Senin önünde eğiliyorum ve her şeyde Sana itaat etmeyi seçiyorum. Artık yarım bir imanla yaşamak istemiyorum. Tüm harika buyruklarını sevinç ve gayretle izlemek istiyorum. Hayatım, Senin başlangıçtan beri belirlediğin sadakatle işaretlensin.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyor ve Sana sadık olanlara adil, samimi tövbe edenlere ise sabırlı olduğun için Seni yüceltiyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, ruhu arındıran ve Sana itaat edenlere yaşam veren kutsallık ırmağı gibidir. Buyrukların, gerçeğin yolunu aydınlatan ve Seni sevenlerin ayaklarını koruyan ışık sütunları gibidir. Duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.

“Ölüm gölgesinin vadisinde yürüsem bile, hiçbir kötülükten korkmam; çünkü Sen benimlesin. Senin asan ve değneğin bana teselli verir.” (Mezmurlar 23:4)

İtaatkâr bir ruh, güvende olmak için koşullara bağlı değildir — o, Rabb’e güvenir. Etrafındaki her şey belirsiz göründüğünde bile, bu ruh sarsılmaz; çünkü her durumu, iyi ya da kötü, Tanrı’nın kollarına atılmak için bir fırsata dönüştürmüştür. İman, güven ve teslimiyet bu ruh için sadece kavramlar değil, günlük tutumlardır. Gerçek istikrarı sağlayan da budur: Ne pahasına olursa olsun Tanrı’yı hoşnut etmek için yaşamak. Bu teslimiyet gerçek olduğunda, Baba’nın isteğinde dinlenen bir kalbi sarsacak hiçbir kriz yoktur.

Bu adanmış ve odaklanmış ruh, zamanını oyalamalarla ya da bahanelerle harcamaz. Tamamen Yaratıcı’ya ait olma amacıyla yaşar. Bu yüzden de her şey onun yararına işler. Işık onu övgüye götürür; karanlık ise güvene. Acı onu durdurmaz; aksine harekete geçirir. Sevinç onu aldatmaz; şükretmeye yönlendirir. Neden? Çünkü o, her şeyin — ama gerçekten her şeyin — Tanrı tarafından O’na yaklaştırmak için kullanılabileceğini anlamıştır; yeter ki O’nun güçlü Yasasına itaat etmeye devam etsin.

Eğer Yaratıcı’ya yakın olmak istiyorsan, cevabın önünde: itaat et. Yarın değil. Her şey kolaylaştığında değil. Şimdi itaat et. Rab’bin buyruklarına ne kadar sadık olursan, o kadar çok huzur, koruma ve rehberlik deneyimlersin. Tanrı’nın Yasası işte bunu yapar — şifa verir, korur, kurtuluşa götürür. Ertelemek için hiçbir sebep yok. Bugün başla ve itaatin meyvesini tat: kurtuluş, bereket ve Mesih İsa’da sonsuz yaşam. -William Law’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab isterse.

Benimle dua et: Baba, ruhumun güvenliğinin etrafımda olup bitenlere değil, Senin isteğine itaat etmeme bağlı olduğu için Sana teşekkür ediyorum. Işık zamanlarında sığınağım, karanlıkta ise desteğimsin. Hayatımın her anını, iman ve güvenle ellerine bırakmak için yeni bir fırsata dönüştürmeyi bana öğret.

Rab, tamamen Sana ait olmayı arzuluyorum. Bu dünyada hiçbir şey beni Senin varlığından uzaklaştırmasın ve Senin Yasana olan sadakatim zor günlerde bile daim olsun. Bana kararlı bir yürek ver; Senin buyruklarında en güvenli yolu gören bir yürek. Bu teslimiyeti daha fazla ertelemeyeyim. Sevinç ve kararlılıkla itaat etmeyi seçeyim.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyor ve Sana övgüler sunuyorum; çünkü Sen sadık ruhların demirlemiş olduğu çapasın. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, Sana itaat eden kalbi koruyan sarsılmaz bir duvar gibidir. Buyrukların, sonsuz yaşama doğru akan barış nehirleridir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Yollarını bana bildir, ya Rab; bana senin patikalarını öğret” (Mezmurlar 25:4).

Tanrı’nın sesinin kalbimize fısıldadığı ilk anlar kadar saf ve etkileyici bir şey yoktur. İşte o anlarda görevimiz nettir — karışıklık yoktur, şüphe gölgesi yoktur. Fakat çoğu zaman biz, basit olanı karmaşıklaştırırız. Duygularımızın, korkularımızın ya da kişisel arzularımızın araya girmesine izin veririz ve böylece ilahi yönlendirmenin berraklığını kaybederiz. “Düşünmeye”, “üzerinde durmaya”, “biraz daha beklemeye” başlarız… Oysa gerçekte, sadece itaat etmemek için bahane arıyoruzdur. Geciktirilmiş itaat, aslında gizlenmiş bir itaatsizliktir.

Tanrı bizi karanlıkta bırakmadı. Aden’den beri, O yaratıklarından ne beklediğini açıkça belirtti: sadakat, itaat, kutsallık. O’nun güçlü Yasası gerçek mutluluğun rehberidir. Fakat isyankâr yürek tartışmaya çalışır, Kutsal Kitap’ı çarpıtmaya çalışır, hatayı haklı çıkarmaya çalışır — ve zaman kaybeder. Tanrı aldatılamaz. O kalbi görür. O içimizi bilir. Ve itaat etmeyi reddedenleri kutsamaz. Kutsama, teslim olanların, “Benim değil, Senin isteğin olsun, ya Rab” diyenlerin üzerindedir.

Eğer huzur istiyorsan, eğer yeniden onarılmak ve gerçek bir amaç bulmak istiyorsan, yol sadece bir tanedir: itaat. Hazır hissetmeyi bekleme, her şeyi anlamayı bekleme — sadece başla. İtaat etmeye başla, Yaratıcı’nın buyruklarını samimi bir kalple izlemeye başla. Tanrı bu istekliliği görecek ve sana yaklaşacaktır. O acını hafifletecek, kalbini dönüştürecek ve seni sevgili Oğlu’na, bağışlanma ve kurtuluş için gönderecektir. Tereddüt etme zamanı bitti. İtaat etme zamanı şimdi. – Frederick William Robertson’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Ebedi Baba, Sana içtenlikle yönelenlerin kalbine hâlâ konuştuğun için teşekkür ederim. Senin sesin, itaat etmek isteyenler için açıktır. Artık akıl yürütmek ya da Senin bana gösterdiğini ertelemek istemiyorum. Bana alçakgönüllü bir yürek ver, Senin yönlendirmene hemen cevap veren bir yürek. Çağrın hâlâ tazeyken, duygularım Senin gerçeğine engel olmadan bana itaat etmeyi öğret.

Rab, çoğu zaman kendime karşı dürüst olmadığımı, itaatsizliğimi bahanelerle haklı çıkarmaya çalıştığımı kabul ediyorum. Ama bugün, Sana kırık bir yürekle geliyorum. Kendi isteğimi, gururumu bırakmak ve Senin yollarını korku ve sevgiyle izlemek istiyorum. Beni Yasanda yönlendir, Senin buyurduklarını yerine getirmem için beni güçlendir ve beni gerçeğinle arındır.

Ey En Kutsal Tanrı, Senin adını yüceltiyor ve Sana tapıyorum; çünkü Sen adil, kutsal ve değişmezsin. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, karanlıkta yanan bir fener gibi, imanlıları yaşam yollarında yönlendirir. Senin buyrukların, ayaklar altında duran sağlam taşlar gibidir; Sana güvenenleri destekler ve gerçek huzurun yolunu gösterir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Ebedi Tanrı sizin sığınağınızdır, ve O’nun ebedi kolları sizi taşır” (Yasa’nın Tekrarı 33:27).

Bazen ihtiyacımız olan tek şey dinlenmektir — bedeni aşan, ruha ulaşan bir dinlenme. İşte tam da bu noktada Tanrı’nın ebedi kolları bizi kucaklar. İlahi bakımın bundan daha güçlü bir görüntüsü yoktur: Asla yorulmayan, asla vazgeçmeyen, asla bırakmayan kollar. Savaşların ve şüphelerin ağırlığıyla karşı karşıya kaldığımızda bile, O, itaat etmeyi seçenleri şefkatle taşır. Rab’bin kolları sığınaktır, güçtür, hayattır — ama yalnızca O’nun isteğine göre yaşayanlar için.

Dinlenme ve bakım vaadi herkese değil — sadık olanlar içindir. Tanrı, buyruklarını tutanlara kendini gösterir ve lütfunu döker. O’nun kudretli Yasası, iyiliğinin barındığı verimli topraktır; onun dışında ise yalnızca hüzün vardır. Bu Yasaya göre yaşamayı seçtiğinizde, zorlukların ortasında bile, yalnızca O’na bağlı olduğunuzu gösterirsiniz — ve bu, Baba’nın yüreğini derinden sevindirir. İtaat, O’nun anladığı dildir; onurlandırdığı antlaşmadır.

O halde, bir dahaki sefere kendinizi yorgun ya da kaybolmuş hissettiğinizde, hatırlayın: Sadık olanlar için uzatılmış ebedi kollar var. Bu kollar yalnızca teselli sunmakla kalmaz, aynı zamanda ilerlemeye güç de verir. Tanrı isyankârı desteklemez — O, itaatkârı destekler. O, Yasasında zevk bulanları yönlendirir ve güçlendirir. İtaat edin, güvenin ve göreceksiniz — Rab’den gelen huzur gerçektir, dinlenme derindir ve O’nun sevdiklerine döktüğü sevgi ebedi ve yenilmezdir. -Adeline D. T. Whitney’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Sevgili Baba, Senin ebedi kollarının Sana itaat edenleri taşıdığını bilmek ne kadar değerli. Zor günlerde, sessiz gecelerde, beni koruyan Senin bakımın ve beni yenileyen Senin sadakatindir. Varlığınla beni sardığın ve buyruklarını tutanların asla yalnız kalmayacağını gösterdiğin için teşekkür ederim. Bana, itaatte kararlı bir yürekle, Sende dinlenmeyi öğret.

Rab, bende sadakate götüren kutsal korkuyu yenile. Benden her türlü gururu ve kendi yollarımı izleme arzusunu uzaklaştır. Seni hoşnut etmeyi seçiyorum. Doğrulukta yürümek istiyorum, çünkü biliyorum ki bereketin orada ortaya çıkar. Hayatım, Yasana uymanın gerçek huzur ve gerçek kurtuluşun tek yolu olduğunun yaşayan bir kanıtı olsun.

Ey En Yüce Tanrı, Sana tapıyorum ve Sana övgüler sunuyorum; çünkü Sen doğrular için bir sığınak, isyankârlar için ise Tüketen Ateş’sin. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Kudretli Yasan, Seni sevenleri koruyan bir adalet suru gibidir ve Seni hor görenleri reddeder. Buyrukların gökteki sabit yıldızlar gibidir: sağlam, değişmez ve yüce. Duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Rab Tanrımızın ne yapmamız ve nereye gitmemiz gerektiğini bize göstermesi için dua et” (Yeremya 42:3).

Mutluluk, insan çabasıyla elde edilen ya da boş tavsiyelerle başkalarına dayatılan bir şey değildir. O, iyi yapılan seçimlerin doğal bir sonucudur — bu seçimler her zaman anı hoşnut etmese de Tanrı’yı onurlandırır. Geçici zevkler baştan çıkarıcı olabilir, ancak sonunda her zaman ağır bir bedel ödetir. Oysa itaat, fedakârlık gerektirse bile, beraberinde huzur, anlam ve en önemlisi Tanrı’nın onayını getirir. Tanrı’nın sesini kendi dürtülerimizin yerine seçtiğimizde, gerçek, kalıcı ve sonsuz mutluluğa doğru bir adım atmış oluruz.

İşte burada Tanrı’nın formülü devreye giriyor: O’nun güçlü Yasasına itaat. Bazılarına eski moda görünebilir, ama gerçek mutluluğun sırrı budur. Tanrı bizden imkânsız bir şey istemez. Onun buyrukları bir yük değil, korumadır. Samimi ruhlar için güvenli yollardır. Bizden beklediği tek şey ilk adımdır — itaat etmeye karar vermek. Bu adım iman ve içtenlikle atıldığında, Tanrı devreye girer. O güçlendirir, cesaretlendirir ve destekler. Tanrı, itaat yolunu seçeni asla terk etmez.

Ve bu yolculuğun sonu? Muhteşemdir. Baba bize eşlik eder, bizi kutsar, kapılar açar, yaraları iyileştirir, hikâyemizi değiştirir ve bizi en büyük armağana götürür: Kurtarıcımız İsa Mesih. Tanrı ile antlaşma içinde, buyruklarını sevinç ve güvenle yerine getirerek yaşamanın sevincine hiçbir şey yaklaşamaz. Formül elimizin altında — ve işe yarıyor. İtaat et, göreceksin. -George Eliot’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Baba, gerçek mutluluğun yolunu bizden gizlemediğin için Sana teşekkür ediyorum. Biliyorum ki dünya iyi görünen kestirme yollar sunuyor, ama yalnızca Senin Sözün güvenilirdir. Bugün, beni Senden uzaklaştıran geçici zevklerden vazgeçiyor ve Sana itaat etmeyi seçiyorum, çünkü Senin isteğinin her zaman en iyisi olduğuna inanıyorum. Kalbim tereddüt ettiğinde bile, Senin formülüne güvenmeyi bana öğret.

Rab, yardımına ihtiyacım olduğunu kabul ediyorum. Bazen bedenin arzuları daha baskın oluyor, ama onların kölesi olarak yaşamak istemiyorum. Özgür olmak istiyorum — itaat etmekte, Seni hoşnut etmekte ve Seninle paydaşlıkta özgür olmak. İçimde, kendi arzularımdan daha çok Seni seven sağlam bir yürek yarat. Ve bu itaat, beni Senin planına ve varlığına daha da yaklaştırsın.

Ey En Kutsal Tanrı, böylesine açık bir mutluluk yolu gösterdiğin için Sana tapıyor ve Seni yüceltiyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, ruhu arındıran ve hayata amaç katan göksel bir koku gibidir. Buyrukların, karanlıkta her adımı aydınlatan ve yüreği ısıtan güneş ışınları gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.