“Adın uğruna beni doğruluk yolunda yönlendir. Ölüm gölgesi vadisinde yürüsem bile, hiçbir kötülükten korkmam; çünkü Sen benimlesin.” (Mezmurlar 23:3–4).
İtaat ve adanmışlıkla yaşamayı seçtiğimizde, yüreğimizde değerli bir şey büyümeye başlar: Sessiz ama sarsılmaz, sürekli bir iman — Tanrı’nın varlığını görünmez olsa da gerçek kılan bir iman. O, her şeyin bir parçası olur. Yol zorlaştığında, kimsenin görmediği gölgelerle ve acılarla dolu olduğunda bile, O hâlâ yanımızda, sevgisiyle her adımımızı yönlendirir.
Bu yolculuk kolaylıklardan oluşmaz. Bazen derin sıkıntılardan, gizli yorgunluklardan, en yakınımızdakilerin bile fark etmediği sessiz acılardan geçeriz. Ama Rab’bin güzel buyruklarını izleyen kişi, onlarda yön, teselli ve güç bulur. Baba, itaatkâr olanları şefkatle yönlendirir; biz saptığımızda ise bizi sevgiyle ama kararlılıkla düzeltir. Her durumda amacı aynıdır: Bizi kendisiyle birlikte sonsuz huzura ulaştırmak.
Baba, isyankârları Oğul’a göndermez. Ama acıların ortasında bile yönlendirilmesine izin verenlere, varlığını, yol göstermesini ve zaferi vaat eder. Bugün, yüreğini Rab’bin yoluna bırak — çünkü O’nunla, en karanlık yollar bile ışığa çıkarır. -Henry Edward Manning’den uyarlanmıştır. Yarın, Rab izin verirse görüşmek üzere.
Benimle dua et: Rabbim, yol uzun ve yalnız göründüğünde bile, Senin benimle olduğuna güveniyorum. Gizli mücadelelerimi, sessiz acılarımı görüyorsun ve her şeyde bir sevgi amacın var.
Bana yumuşak huylu ve itaatkâr bir yürek ver; ister hafif bir esintide, ister güçlü bir uyarıda Sesini duyabileyim. Kendi isteğimde kaybolmayayım, ama Senin yönlendirmene teslim olayım; çünkü Senin sonun daima huzur ve barıştır.
Ey sevgili Tanrım, beni bu kadar özenle yönlendirdiğin için Sana şükrediyorum, anlamasam bile. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, zorlu yollarda bana destek olan asadır. Buyrukların, beni huzuruna götüren güvenli yoldur. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.
