“Bana Senin isteğini yapmayı öğret, çünkü Sen benim Tanrım’sın. Senin iyi Ruhun beni doğru ve güvenli bir yolda yönlendirsin” (Mezmurlar 143:10).
İyilik, insan yapımı bir şey değildir. Onu duygularımıza ya da çıkarlarımıza göre şekillendiremeyiz. İyilik, doğrudan Tanrı’nın tahtından akar ve açık bir yol izler: itaat yolu. Dünya bize “kendi yolunu seçebilirsin” ya da “kendi gerçeğini tanımlayabilirsin” dese de, gerçek değişmez — Yaratıcı’nın önünde görevlerimizi seçmek bize düşmez. Görevimiz zaten belirlenmiştir: Bizi Yaratan’a itaat etmek.
Pek çok kişi bu çağrıdan kaçmaya çalışır, Tanrı’nın buyruklarını terk ederek daha kolay, daha az talepkâr bir hayat arar. Ama bu yolun sonunda ne bulurlar? Sadece boşluk. Tanrı’nın güçlü Yasasına itaat olmadan, gerçek bir destek de, kalıcı bir huzur da yoktur. Belki kısa süreli bir rahatlama, sahte bir özgürlük hissi olabilir, ama ardından ruhsal açlık, ruhun huzursuzluğu ve hayatın kaynağından uzak yaşamanın yorgunluğu gelir. İtaatten kaçmak, varoluşun amacından uzaklaşmaktır.
Gerçek tatmin, Tanrı’ya “evet” demekte, hatta bu fedakârlık gerektirse bile. O, gözlerimizin önüne koyduğu görevleri — özellikle de Kutsal buyruklarına itaat etme görevini — benimsediğimizde, sonsuz olanı tecrübe ederiz: ilahi bereketi, gerçek iyiliği ve koşullara bağlı olmayan huzuru. İşte o zaman her şey değişir. Çünkü ruh, itaatte amacını, yönünü ve yalnızca göğün verebileceği bol yaşamı bulur. -George Eliot’tan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Ebedi Baba, iyiliğin ne olduğunu ve nerede bulunduğunu gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Biliyorum ki iyilik benden doğmaz, Sen’den gelir; tahtından akan bir nehir gibi. Artık kendi yollarımı seçmek ya da kendi görevlerimi tanımlamak istemiyorum. Senin tarafından zaten açıklananlara itaat etmek istiyorum.
Rab, Sana itaat etme kutsal sorumluluğundan kaçmamam için bana güç ver. Biliyorum ki Senin güçlü Yasan, gerçek iyiliğin, bereketin ve tam yaşamın yoludur. Dünya bana kısayollar sunsa da, Senin kutsal buyruklarında kararlı kalmam için bana yardım et; biliyorum ki yerine getirilen her görev, sonsuzluğun bir tohumudur.
Ey En Yüce Tanrı, Sana tapıyor ve Seni övüyorum; çünkü Sen her iyiliğin kaynağısın. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcım’dır. Senin güçlü Yasan, yorgun ruhu sulayan ve sadakatle çiçek açtıran bir saflık ırmağı gibidir. Senin buyrukların, bu dünyanın karanlığında, Seni sevenleri güvenle ebedi yuvaya götüren altın yollar gibidir. Bu duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.
