“Ben ölüm gölgesinin vadisinde yürürken bile kötülükten korkmam, çünkü Sen benimlesin” (Mezmurlar 23:4).
Nerede gölge varsa, orada ışık da vardır. Gölge, ışığın yakın olduğunun sadece bir işaretidir. Sadık bir kul için ölüm son değildir, sadece yolun üzerinden geçen bir gölgedir — ve gölgeler zarar veremez. Beden dinlenebilir, fakat ruh yaşamaya devam eder, ölümü yenenin varlığında sarılıdır. Rab korkuyu huzura dönüştürür ve karanlıktan geçiş, asla bitmeyecek bir hayatın başlangıcı olur.
Bu güven, Yüceler Yücesi’nin muhteşem buyruklarına göre yürümeyi seçenlerde doğar. İtaat, bizi korkudan kurtarır ve gerçeğin ışığına yerleştirir. Sadakatle yaşadığımızda, ölümün gücünü kaybettiğini anlarız; çünkü Baba, itaat edenleri Yaşam’ın kendisi olan Oğul’a yönlendirir. Böylece, vadiyle karşılaşsak bile yürek huzur bulur — çünkü Çoban yanımızda, bizi sonsuzluğa doğru yönlendiriyor.
O halde, korkunun boyunduruğu altında yaşamayın. Şüphenin hapishanesinden çıkın ve Mesih’in sunduğu özgürlüğe yürüyün. Ölümün gölgesi, itaatin ve imanın ışığı karşısında dağılır ve sadık imanlı, karanlıktan yüceliğe geçer; orada Tanrı’nın varlığı sonsuza dek parlar. D. L. Moody’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Babam, gölgeler içinde bile ışığınla beni kuşattığın için Sana hamdediyorum. Korkmuyorum, çünkü her yolumda Senin benimle olduğunu biliyorum.
Rab, bana muhteşem buyruklarına göre yaşamayı öğret ki, Senin ışığında yürüyeyim ve ölümün gölgesinden asla korkmayayım.
Ey sevgili Tanrım, beni korkudan kurtardığın ve sonsuz ışığında yürüttüğün için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, tüm gölgeleri dağıtan güneştir. Buyrukların, yüreğimi aydınlatan yaşam ışınlarıdır. Kıymetli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.
