“Bir annenin teselli ettiği gibi, ben de sizi teselli edeceğim; ve Yeruşalim’de teselli bulacaksınız” (Yeşaya 66:13).
Bazen yürek acıyla o kadar doludur ki, tek istediğimiz içimizi dökmek, açıklamak, ağlamaktır… Ama Tanrı bizi varlığıyla sardığında, daha derin bir şey gerçekleşir. Tıpkı bir çocuğun, annesinin kollarında acısını unutması gibi, biz de Baba’nın tatlı tesellisiyle kuşatıldığımızda sıkıntımızın sebebini unuturuz. Tanrı’nın, mutlaka koşulları değiştirmesi gerekmez — O’nun orada olması, varlığımızın her köşesini sevgi ve güvenle doldurması yeterlidir.
İşte bu yakınlık yerinde, Tanrı’nın muhteşem yollarını izlemenin önemini yeniden hatırlarız. O’nun sesine itaat edip buyruklarını tuttuğumuzda, O’nun kendisinin bizi huzurla ziyaret etmesi için yer açarız. Baba’nın varlığı isyanla bir arada olmaz — O, itaatkâr bir yürekte yaşar ve mücadeleler ortasında ferahlık getirir.
İtaat etmek bize bereket, özgürlük ve kurtuluş getirir. Bugün yüreğin huzursuz ya da yaralıysa, Baba’nın kollarına koş. Soruna takılıp kalma — O’nun acının yerine geçmesine ve ruhunu varlığının tatlılığıyla doldurmasına izin ver. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Baba, ne çok kez Sana yüreğimde sorularla geliyorum ve Sen bana sadece sevginle karşılık veriyorsun. Her şeyi açıklaman gerekmiyor — Senin benimle olman yeterli ve ben huzur buluyorum.
Bana, beklediğim çözümlerden çok Senin varlığına güvenmeyi öğret. Asla Senin tesellini, işleri kendi yöntemimle çözme telaşıyla değiştirmeyeyim. Senin varlığın yeterli ve Senin sevgin şifa verir.
Ey sevgili Rab, beni tesellinle sardığın ve bana Senin yeterli olduğunu hatırlattığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, yüreğimi iradene hizalayan bir kucaklamadır. Buyrukların, teselli eden bir annenin dokunuşu gibi yumuşaktır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.
