“Çünkü bu oğlum ölüydü ve yeniden yaşama kavuştu; kaybolmuştu ve bulundu” (Luka 15:24).
Günaha ölü olup bunun farkında olmamak ne korkunç bir durumdur! Tanrı’nın varlığından uzak yaşamak, kendi durumunun ciddiyetini hissetmeden yaşamak, karanlıkta yürüyüp kendini ışıkta sanmak gibidir. Ölü bir ruh acı hissetmez, tehlikeden korkmaz ve yardım aramaz. Bu hissizlik, ruhsal ölümü bu kadar korkutucu yapan şeydir — bu, ikinci ölümün, yani Yaratıcı’dan sonsuz ayrılığın habercisidir.
Fakat Yüceler Yücesi’nin çağrısını hâlâ duyan için umut vardır. Yürek Rab’bin muhteşem buyruklarına yöneldiğinde, ışık karanlığı yarmaya başlar. İtaat, vicdanı uyandırır, günahı ortaya çıkarır ve ruhu Tanrı’nın yaşayan varlığına götürür. Baba’nın dokunuşu, kaybolmuş gibi görünen şeye yeniden nefes verir ve Ruh, iradesine boyun eğenlere yeni bir yaşam üfler.
Bu nedenle, eğer yürekte soğukluk veya ilgisizlik varsa, kurtuluş için yakarın. Baba, ruhsal ölümde uyuyanları diriltmeye ve onları kendisiyle paydaşlığa geri getirmeye kadirdir. İtaat eden ve iman hayatına uyanan kişi, bağışlanma, kutsallık ve sonsuz kurtuluş bulmak üzere Oğul’a gönderilir. J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Baba, ölü ve kaybolmuş gibi görüneni yeniden canlandırmaya kudretli olduğun için Sana övgüler sunuyorum. Günahın silmeye çalıştığı tüm ruhsal hassasiyeti içimde uyandır.
Rab, bana Senin muhteşem buyruklarına göre yaşamayı öğret ki, asla karanlığa alışmayayım ve ışığında uyanık kalayım.
Ey sevgili Tanrım, beni ölümden yaşama çağırdığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan Senin ruhumu yeniden alevlendiren nefestir. Buyrukların beni tekrar yüreğine götüren ışıktır. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.
