“Herkes Rab’bin huzurunda sessiz olsun” (Zekeriya 2:13).
İçimizde tam bir sessizlik nadiren olur. En karmaşık günlerde bile, yukarıdan gelen bir fısıltı — Tanrı’nın sesi, yumuşak ve sürekli — bizi yönlendirmeye, teselli etmeye ve yol göstermeye çalışır. Sorun, Tanrı’nın susması değildir; dünyanın koşuşturması, gürültüsü ve dikkat dağıtıcı unsurları bu ilahi fısıltıyı bastırır. Her şeyi kendi yöntemimizle çözmeye o kadar meşgulüz ki durmayı, dinlemeyi ve teslim olmayı unuturuz. Ama kaosun etkisi azaldığında ve bir adım geri çekildiğimizde — yavaşlayıp kalbimizin sakinleşmesine izin verdiğimizde — Tanrı’nın her zaman söylediğini duymaya başlarız.
Tanrı acımızı görür. Her gözyaşını, her sıkıntıyı bilir ve bize rahatlık sunmaktan hoşnut olur. Ancak göz ardı edilemeyecek bir şart vardır: Tanrı, kendisinin zaten açıkça bildirdiği şeylere itaatsizliğinde ısrar edenler için asla güçlü bir şekilde hareket etmez. Rab’bin peygamberleri aracılığıyla ve İsa aracılığıyla Müjdelerde verdiği buyruklar sonsuz, kutsal ve pazarlık edilemezdir. Onları küçümsemek, doğru yolda olduğumuzu sansak bile karanlığa doğru yürümektir. İtaatsizlik, Tanrı’nın sesinden uzaklaştırır ve acıyı derinleştirir.
Fakat itaat yolu her şeyi değiştirir. Sadık olmayı seçtiğimizde — Rab’bin sesini dinleyip cesaretle izlediğimizde — O’nun hayatımızda özgürce hareket etmesi için yer açarız. Sadakatin bu verimli toprağında Tanrı kurtuluşu eker, bereketini döker ve Mesih’te kurtuluş yolunu gösterir. Aldanmayın: Sadece itaat eden Tanrı’nın sesini duyar. Sadece iradesine teslim olan özgür olur. Ve sadece Yüceler Yücesi’nin güçlü Yasasına itaatin dar yolunda yürüyen kurtulur. -Frederick William Faber’den uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Rab, bu dünyanın gürültüsü ve kendi düşüncelerimin karmaşası arasında, Senin sesini duymama engel olan her şeyi susturmayı bana öğret. Biliyorum ki Sen konuşmaktan vazgeçmiyorsun — daimisin, sadıksın, her zaman yanımdasın — ama ben çoğu zaman dikkatim dağılmış halde kayboluyorum. Yavaşlamama, huzurunda durup Senin Ruhunun sevgiyle yönlendiren yumuşak fısıltısını fark etmeme yardım et. Senin sesinden kaçmayayım, aksine onu her şeyden çok arzulayayım.
Baba, Senin iradenin peygamberler ve sevgili Oğlun aracılığıyla açıkça bildirildiğini kabul ediyorum. Ve biliyorum ki, Senin buyruklarını görmezden gelmeye devam ederken yön, teselli veya bereket isteyemem. Kendimi kandırmama izin verme; Senin Yasana itaatsizlik ederken seni izlediğimi sanmayayım. Bana alçakgönüllü, kararlı ve sadık bir yürek ver — tereddütsüz itaat etmeye ve yaşama götüren dar yolda yürümeye hazır bir yürek.
İçimde özgürce hareket et, Rab. Kalbime gerçeğini ek, Ruhunla sula ve sadakat, huzur ve kurtuluş meyvesi verdir. Hayatım Senin işin için verimli bir toprak olsun ve itaat, iradene günlük evetim olsun. Konuş, Rab — Seni duymak istiyorum, Seni izlemek istiyorum. İsa’nın adıyla, amin.
