“Rab benim çobanımdır; eksiğim olmaz” (Mezmurlar 23:1).
Hayat, mücadeleler, zorluklar ve büyük ciddiyet anları getirir. Ancak ruhlarının Çobanı’na iman edenler, ilerlemek, görevi yerine getirmek ve her sınavı aşmak için güç bulurlar. Rab’be olan iman, itaati destekler; itaat ise imanı besler ve böylece güven ve zafer dairesi oluşur. Yolculuğun sonunda, yeryüzündeki mücadeleler sona erdiğinde, aynı iman zafer şarkısına dönüşecektir.
Böyle yürüyebilmek için, Yüceler Yücesi’nin muhteşem buyruklarını izlemek gerekir; bu buyruklar, günlük yaşam yollarında bize sağlam bir değnek gibi rehberlik eder. Her sadık davranış, her itaatkâr adım içsel bir sağlamlık inşa eder ve bizi sonsuzluğa hazırlar. Böylece, mücadelelerin ortasında bile, Çoban’ın bizi özenle ve bir amaçla yönlendirdiğini hissederek huzur buluruz.
Bu nedenle, korkmadan ilerle. Göksel Çoban, itaatkâr olanları sakin sulara götürür ve yolun sonunda onlar, gökyüzünün ışığını sonsuz sulara yansırken seyrederler. Rab’bin isteğinde sebat edenler, ölümün sadece O’nun huzurunun parlak barışına bir geçiş olduğunu keşfederler. Stopford A. Brooke’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Baba, bu hayatın mücadeleleri karşısında bile, Senin yolunu izlemeye istekli bir yürekle Sana yaklaşıyorum.
Rab, beni yönlendir ki muhteşem buyruklarında sadakatle yürüyeyim. İmanım itaatle güçlensin, itaati ise imanım desteklesin.
Ey sevgili Tanrı, bana mükemmel bir Çoban gibi rehberlik ettiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Kudretli Yasan adımlarımı yönlendiren değneğimdir. Buyrukların ruhumu ferahlatan sakin sulardır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.
