“Her bana ‘Rab, Rab!’ diyen göklerin egemenliğine girmeyecek; ancak göklerde olan Babam’ın isteğini yerine getiren girecektir.” (Matta 7:21).

Hepimizin öğrenmesi gereken bir şey var: Tanrı hakkında sahip olduğumuz fikirlerimiz, teorilerimiz ve insani yorumlarımız sınırlı ve geçicidir. Hiçbir teolojik sistem kendi başına sonsuz gerçek değildir — bunlar sadece bir süreliğine yararlı olan geçici yapılardır, eski Tapınak gibi. Tanrı’nın yüreğine dokunan ve kalıcı olan şey bizim görüşlerimiz değil, yaşayan imanımız ve pratik itaatimizdir. Tanrı’nın çocukları arasındaki gerçek birlik, doktrinsel uyumdan değil, içten bir teslimiyetten ve sevgiyle, saygıyla yapılan Rab’be hizmetten doğacaktır.

İsa bizi fikirlerin öğretmeni olmaya değil, Babanın isteğini uygulayanlar olmaya çağırdı. O, sözlerin ötesine geçen, günlük yaşamda kanıtlanan ve itaat kayası üzerine inşa edilen bir iman öğretti. Tanrı’nın muhteşem buyruklarında sağlam duran bu iman, birleştirir, dönüştürür ve gerçek Hristiyanlığa götürür. Kendi görüşlerimizi savunmayı bıraktığımızda ve açıklanan gerçeği yaşamaya başladığımızda, Tanrı’nın ışığı küçük topluluklarımızda güçlü bir şekilde parlar, gerçek birlik ve bol yaşam getirir.

Baba, Oğul’a itaat edenleri kutsar ve onları bağışlanma ve kurtuluş için gönderir. Bugün sadece aklınla inanmayı değil, yüreğinle itaat etmeyi ve ellerinle hizmet etmeyi seçmeni dilerim. – J. M. Wilson’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rab Tanrı, beni görüşlerin boş gururundan kurtar ve sonsuz olanın özünü aramaya yönlendir. Bilgiyi kutsallıkla, konuşmayı itaatle karıştırmamamı sağla. Gerçekten önemli olana değer vermeyi bana öğret.

Bulunduğum yerde birliği teşvik etmem için bana yardım et; herkesin aynı düşünmesini istemekle değil, alçakgönüllülükle yaşamak ve sevgiyle hizmet etmekle. Tanıklığım her türlü tartışmadan daha büyük olsun ve hayatım Senin gerçeğini anlatsın.

Ey sevgili Baba, bana gerçek Hristiyanlığın itaat etmekte ve sevmekte olduğunu gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, gerçek imanın temelidir. Senin buyrukların, Sana yaşamak isteyenleri birleştiren köprülerdir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Her şeyi zamanında güzel yaptı; ayrıca dünyayı insanın yüreğine koydu” (Vaiz 3:11).

Bizi tam olarak bu zamanda bulunduran ne tesadüf ne de düşmandır. Bizzat Tanrı, bu nesli bizim savaş alanımız, tarihimizin payı olarak belirledi. Eğer O bizi buraya yerleştirdiyse, burada yaşamamız, mücadele etmemiz ve itaat etmemiz için çağrıldık demektir. Daha kolay günler dilememenin bir anlamı yoktur; çünkü doğru zaman budur — ve lütuf, bu zamanı cesaret, saygı ve hakikatle karşılamaktadır. Her zorluk, içimizde daha derin, daha ciddi, daha gerçek bir iman uyandırmak için Tanrı’nın kullandığı bir araçtır.

İşte bu zor günlerde, kendimize güvenmeyi bırakmayı ve Rabbin muhteşem buyruklarının rehberliğine teslim olmayı öğreniriz. Kolay inanç dağıldığında, gerçek iman ortaya çıkar. Tanrı’nın zaten söylediğine itaat ederek, O’nun çizdiği yolda yürüyerek, devam etmek için güç buluruz. İçinde yaşadığımız zaman, kararlılık ve ayırt etme yetisi gerektirir — ve tam da bu, Baba’nın Yasasına itaatin bizde ürettiğidir.

Baba, Oğul’a itaat edenleri kutsar ve onları bağışlanma ve kurtuluş için gönderir. Bugün, bu zamanı cesaret ve alçakgönüllülükle yaşamayı seçin; kendi gücünüze değil, sizi tarihin tam bu anına çağıran Tanrı’nın bilgeliğine güvenin. -John F. D. Maurice’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Ebedi Tanrı, zamanları ve mevsimleri Sen bilirsin ve bu zamanın benim için Senin tarafından seçildiğini biliyorum. Bugün, burada, Senin istediğin şekilde yaşamaktan sorumluluktan kaçmak istemiyorum.

Daha kolay bir geçmişi arzulamama yardım etme; bunun yerine, Senin hazırladığın bu şimdiki zamanda sağlam ve sadık olmamı sağla. Olgun bir imanla inanmayı, cesaretle itaat etmeyi ve gözlerimi Senin isteğine sabitleyerek yürümeyi bana öğret.

Ey sevgili Rab, beni bu zamana bir amaçla yerleştirdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan Senin, ters rüzgarlarda bile bana yön veren dümendir. Buyrukların, etrafımdaki her şey belirsiz görünse de, üzerinde yürüyebileceğim sağlam zemindir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Siz de, yaşayan taşlar olarak, ruhsal bir ev olarak inşa ediliyorsunuz; kutsal bir kâhinlik olasınız diye” (1. Petrus 2:5).

Burada yaşadığımız hayat, çok daha büyük ve görkemli bir şeyin inşaat alanıdır. Bu dünyada yürürken, bir taş ocağındaki ham taşlar gibiyiz; amaçla şekillendiriliyor, yontuluyor ve hazırlanıyoruz. Her sıkıntı darbesi, her çekilen adaletsizlik, her karşılaşılan zorluk ilahi işin bir parçasıdır — çünkü yerimiz burada değil, Rab’bin yükselttiği, gözle görülmeyen ama kesin ve sonsuz olan o muazzam göksel yapıda olacaktır.

Hazırlık sürecinde, Tanrı’nın güzel buyruklarına itaat etmek çok önemlidir. O bizi hassasiyetle ölçer, bir teraziyle gibi, ve yüreğimizin tamamen O’nun isteğiyle uyumlu olmasını ister. Bugün sadece acı ya da rahatsızlık gibi görünen şey, aslında Yaratıcı’nın elleriyle yapılan bir ayarlamadır; bir gün O’nun sonsuz tapınağının mükemmel uyumunda yerimizi alabilelim diye. Burada hâlâ ayrıyız, dağılmışız — ama orada, mükemmel bir birlik içinde tek bir beden olacağız, her birimiz kendi yerimizde.

Tanrı, planlarını sadece itaatkâr olanlara açıklar. Baba’nın hayatınızda işleyişini imanla kabul edin ve isteğine göre şekillenmeyi seçin. Çünkü hazırlanmaya izin verenler, zamanı gelince göksel tapınağın bir parçası olmaya götürüleceklerdir — Tanrı’nın doluluğunun bulunduğu yere. -J. Vaughan’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Yüce Rab, amaçlarını anlamasam da beni şekillendiren ellerine güveniyorum. Her zor anın sonsuz bir değeri olduğunu biliyorum, çünkü ruhumu şimdi göremediğim çok daha büyük bir şey için hazırlıyorsun.

Bana sabır ve iman ver ki, Ruhunun işleyişini kabul edebileyim. Yaşayan bir taş gibi, senin tasarına uymaya hazır olayım. Bana itaat etmeyi ve tamamen iradene teslim olmayı öğret; bazen iyileştirmeden önce acıtsa da.

Ey sevgili Tanrı, beni sonsuz tapınağının inşasına dahil ettiğin için sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan gökle uyumlu olmam için ölçüdür. Buyrukların, beni mükemmel şekilde yontan sadık araçlardır. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Rab korkusu bilgelik başlangıcıdır; Kutsal Olan’ı tanımak ise anlayıştır” (Süleyman’ın Özdeyişleri 9:10).

Kalp, akıl ve bilgelik Tanrı’nın rehberliğinde birlikte yürüdüğünde güçlü bir kuvvet ortaya çıkar. Sevgi, varlığımızı harekete geçiren şeydir — onsuz ruh uykudadır, yaratıldığı amaca karşı kayıtsız kalır. Akıl ise güç ve kapasitedir; Yaratıcı tarafından gerçeği anlamamız için verilen bir araçtır. Ancak her şeyi birleştirip bizi daha yüce bir amaca yönelten, yukarıdan gelen bilgeliktir: Sonsuz doğamıza uygun yaşamak ve Tanrı’nın karakterini yansıtmak.

Rab’bin muhteşem buyruklarında açıklanan işte bu bilgelik, hayatımızı kutsallık içinde şekillendirir. O, özümüzü silmez — tam tersine, varlığımızı tamamlar; doğayı lütfa, anlayışı ışığa, sevgiyi ise yaşayan bir imana dönüştürür. Tanrı’nın açıkladıklarına itaat ettiğimizde sıradanın ötesine yükseltiliriz. Bilgelik, bizi sonsuzluğun çocukları olarak amaç, denge ve derinlikle yaşamaya yönlendirir.

Baba, yalnızca itaatkâr olanlara planlarını açıklar. Ve kalbimizi, aklımızı ve itaatimizi Rab’bin yüce yollarına birleştirdiğimizde, O bizi değiştirir ve Oğluna gönderilmek üzere hazırlar; kurtuluş ve doluluk için. Bu üçlü bağ bugün ve her zaman bizde sağlam olsun. -J. Vaughan’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Ebedi Tanrı, ne güzel bir bilgeliktir Seninki! Bizi kalp, akıl ve ruh ile yarattın — ve ancak Senin içinde tüm bu yönler mükemmel bir şekilde uyum bulur. Amaca uygun yaşamam ve bana verdiğin armağanları boşa harcamamam için bana yardım et.

Bana saf bir sevgiyle sevmeyi, berrak bir zihinle düşünmeyi ve bilgelikle yürümeyi öğret. İmanı akıldan, sevgiyi ise gerçekten asla ayırmayayım; fakat içimdeki her şey Senin varlığın ve sözünle kutsansın.

Ey sevgili Baba, bana gerçek bilgelik kaynağının Senden geldiğini gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcım’dır. Kudretli Yasan Senin, varlığımı sonsuzlukla uyumlu kılan kaynaktır. Senin buyrukların, akıl, kalp ve ruhumu mükemmel bir birlik içinde birleştiren kutsal bağlardır. Bu duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.

“Bak, bugün sana hayatı ve iyiliği, ölümü ve kötülüğü sunuyorum… Öyleyse hayatı seç” (Yasa’nın Tekrarı 30:15,19).

Tanrı bize hem bir armağan hem de bir sorumluluk olan bir şey verir: Seçme gücü. Yolculuğumuzun başından itibaren O yaklaşır ve sorar: “Ne istersen benden dile.” Hayat bizi sürükleyen bir akıntı değildir — kararlar alanıdır ve her seçim, yüreğimizde olanı ortaya çıkarır. Bu çağrıyı görmezden gelmek ya da seçim yapmayı reddetmek bile başlı başına bir seçimdir. Kaderimizi belirleyen şey çevremizdeki koşullar değil, onlarla karşılaştığımızda hangi yöne gitmeyi seçtiğimizdir.

Fakat bu seçim boşlukta yapılmaz — Tanrı’nın harika yolunda itaat üzerine temellenmelidir. O bize sadece seçme hakkı vermekle kalmaz, aynı zamanda muhteşem buyruklarıyla doğru yönü de gösterir. Bir kişi Yaratıcı’nın sesini dikkate almadan kendi yolunda yaşamaya çalıştığında, hayatı kayıp olur ve ruhu yavaşça sönmeye başlar. Oysa itaat etmeyi seçtiğimizde, mücadele içinde bile yenilmez oluruz; çünkü hiçbir kötülük bizim iznimiz olmadan bizi alt edemez.

Baba, itaat edenleri bağışlanma ve kurtuluş için Oğul’a gönderir ve onları kutsar. Bugün, ilahi çağrı karşısında bilgelikle seç. İtaat etmeyi, yaşamayı ve galip gelmeyi seç — çünkü Tanrı’nın yolu, tam yaşama götüren tek yoldur. -Herber Evans’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Adil Baba, seçmem için beni davet eden Sesin karşısında saygıyla eğiliyorum. Karar verme sorumluluğundan kaçan biri gibi değil, gerçeğinle sana uymanın ağırlığını ve güzelliğini anlayan biri olarak yaşamak istiyorum.

Bana, iradeni kabul etme cesareti ve sadece iyi görünen yollara hayır deme gücü ver. Bilgelikle, imanla ve itaatle seçmeyi öğret; çünkü gerçek zaferin yalnızca Sende olduğunu biliyorum.

Ey sevgili Rab, bana seçme özgürlüğü ve doğru yolları gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, hayatın kavşaklarında yanan bir meşaledir. Buyrukların, karar anlarında ruhumu güvenle tutan sağlam demirlerdir. Bu duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.

“Dileyin, size verilecektir; arayın, bulacaksınız; kapıyı çalın, size açılacaktır” (Matta 7:7).

Rab, iyiliğiyle önümüzde kapılar ve fırsatlar açar — ve hatta dünyevi şeylerde bile, bizden istememizi ister: “Ne istersen benden dile.” Ancak dilemek boş bir eylem değildir. Gerçek dua, istenilene doğru hareket etmeye istekli, samimi bir yürekten doğar. Tanrı tembelliği ödüllendirmez, yüzeysel arzulara da bereket yağdırmaz. Gerçekten isteyenler, bu samimiyeti eylemle, sebatla ve Tanrı’nın bizzat belirlediği yollarla gösterirler.

Tam da bu noktada, Rab’bin muhteşem Yasası’na itaat etmek hayati önem taşır. Buyruklar, dileklerimizin gerçekleşmesine engel değildir; aksine, O’nun bize vermek istediği şeylere bizi götüren güvenli yollardır. Çaba ve sadakatle yapılan dua, Baba’nın önünde büyük değer taşır. Ve O’nun isteğine uygun olarak diler ve yürürsek, sonucunun bereket olacağından emin olabiliriz.

Baba, Oğul’a itaat edenleri bağışlanma ve kurtuluş için gönderir ve kutsar. Eğer bir şey için yakarıyorsan, doğru yollarda yürüyüp yürümediğini gözden geçir. Tanrı, davranışlara dönüşen imana değer verir ve itaatle birleşen samimi dua, kaderleri değiştirir. -F. W. Farrar’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Sevgili Baba, ihtiyacım olan her şeyi samimiyetle aramam için bana yardım et. Sana sunduğum sözler boş ya da aceleci olmasın; aksine, gerçekte Sana saygı duyan bir yürekten gelsin.

Bana, Senin isteğine uygun hareket etme ve Senin hazırladığın adımları izleme isteği ver. Senin yollarını değerli kılmayı ve onlarda kararlılıkla yürümeyi öğret bana, dualarımın cevabını beklerken.

Ey sadık Tanrım, bana gerçek duanın itaatle birlikte yürüdüğünü öğrettiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, tüm kararlarımda bana yol gösteren haritadır. Buyrukların, beni vaatlerine götüren ışık yolları gibidir. Dualarımı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Ama doğru kişi imanıyla yaşayacaktır; ve geri çekilirse, ruhum ondan hoşnut olmaz” (Habakkuk 2:4).

Gerçek iman, acele anlarında değil, meyveler gecikiyor gibi göründüğünde bile sürekli yürüyüşte kendini gösterir. Tanrı nadiren işini bir anda tamamlar. O, katmanlar halinde, zamanlarda ve mevsimlerde çalışır; tıpkı neredeyse görünmez bir tohumdan yavaşça büyüyen sağlam bir ağaç gibi. Karşılaşılan her zorluk, her sessiz bekleyiş, gerçeği güçlendiren ve sadece görünüşte olanı ortaya çıkaran bir sınavdır. Gerçekten inanan kişi, en karmaşık zorluklar karşısında bile vazgeçmeden beklemeyi öğrenir.

Bu olgunlaşma süreci, sabırdan daha fazlasını gerektirir — Babanın yönlendirmesine boyun eğmeyi gerektirir; O, bizi güzel buyrukları aracılığıyla bilgelikle yönlendirir. Acele etmeyen iman, Tanrı’nın sonsuz öğretilerine adım adım itaat eden aynı imandır. Ve işte bu sadık yürüyüşte Baba bizi sınar ve hazırlar, gerçekten O’na ait olanları sadece görünüşte olanlardan ayırır.

Baba, asi olanları Oğluna göndermez. Ama her şeyi net göremese de sebat edenlere yolu gösterir ve onları kurtuluşa götürür. Güçlü kalmaya, güvenmeye ve itaat etmeye devam et; çünkü Tanrı’nın zamanı mükemmeldir ve O’na güvenenler asla utandırılmayacaktır. -J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim, bana doğru zamanda beklemeyi öğret; şikayet etmeden, vazgeçmeden. Bana, imanın gücünü gösteren ve karakterimi Senin isteğine göre şekillendiren sabrı ver. Acele etmeme izin verme, ama huzurla yürümemi sağla.

Her şey yavaş ya da zor göründüğünde bile itaat etmem için beni güçlendir. Ruhsal büyümenin, tıpkı doğal olan gibi, zaman aldığını ve Senin yollarında sağlam durduğumda her adımın değerli olduğunu bana hatırlat.

Ey sevgili Tanrım, benim üzerimde sabırla ve amaçla çalıştığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, kalbimde gerçek imanı yeşerten yağmur gibidir. Buyrukların, ruhsal olgunluk yolculuğunda sağlam basamaklardır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Bir annenin teselli ettiği gibi, ben de sizi teselli edeceğim; ve Yeruşalim’de teselli bulacaksınız” (Yeşaya 66:13).

Bazen yürek acıyla o kadar doludur ki, tek istediğimiz içimizi dökmek, açıklamak, ağlamaktır… Ama Tanrı bizi varlığıyla sardığında, daha derin bir şey gerçekleşir. Tıpkı bir çocuğun, annesinin kollarında acısını unutması gibi, biz de Baba’nın tatlı tesellisiyle kuşatıldığımızda sıkıntımızın sebebini unuturuz. Tanrı’nın, mutlaka koşulları değiştirmesi gerekmez — O’nun orada olması, varlığımızın her köşesini sevgi ve güvenle doldurması yeterlidir.

İşte bu yakınlık yerinde, Tanrı’nın muhteşem yollarını izlemenin önemini yeniden hatırlarız. O’nun sesine itaat edip buyruklarını tuttuğumuzda, O’nun kendisinin bizi huzurla ziyaret etmesi için yer açarız. Baba’nın varlığı isyanla bir arada olmaz — O, itaatkâr bir yürekte yaşar ve mücadeleler ortasında ferahlık getirir.

İtaat etmek bize bereket, özgürlük ve kurtuluş getirir. Bugün yüreğin huzursuz ya da yaralıysa, Baba’nın kollarına koş. Soruna takılıp kalma — O’nun acının yerine geçmesine ve ruhunu varlığının tatlılığıyla doldurmasına izin ver. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Sevgili Baba, ne çok kez Sana yüreğimde sorularla geliyorum ve Sen bana sadece sevginle karşılık veriyorsun. Her şeyi açıklaman gerekmiyor — Senin benimle olman yeterli ve ben huzur buluyorum.

Bana, beklediğim çözümlerden çok Senin varlığına güvenmeyi öğret. Asla Senin tesellini, işleri kendi yöntemimle çözme telaşıyla değiştirmeyeyim. Senin varlığın yeterli ve Senin sevgin şifa verir.

Ey sevgili Rab, beni tesellinle sardığın ve bana Senin yeterli olduğunu hatırlattığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, yüreğimi iradene hizalayan bir kucaklamadır. Buyrukların, teselli eden bir annenin dokunuşu gibi yumuşaktır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Bu nedenle, tövbe edin ve dönün ki günahlarınız silinsin ve böylece Rabbin huzurunda ferahlık zamanları gelsin” (Elçilerin İşleri 3:19).

Hafıza, Tanrı tarafından verilen bir armağandır — fakat aynı zamanda büyük günde bir tanık olacaktır. Birçok kişi geçmişteki hatalarını unutmaya, yaptıkları yanlışları gömmeye çalışır; sanki zaman onları silebilirmiş gibi. Ama Tanrı’nın Oğlu’nun kanı bu izleri silmemişse, bir gün Tanrı’nın kendisi “Hatırla” diyecek ve her şey bir anda, daha önce görmezden gelmeye çalıştığımız ağırlık ve acıyla geri dönecek.

Bizi suçlayacak birine gerek kalmayacak — vicdanımız yüksek sesle konuşacak. Gerçek huzuru bulmanın tek yolu, Tanrı’nın harika Yasasına itaat etmek ve O’nun bizi Kurtarıcı’ya yönlendirmesine izin vermektir. Bu yüzeysel bir itaat değil, suçluluğun tehlikesini ve yalnızca Oğul’un verebileceği affın paha biçilmez değerini kabul eden gerçek bir teslimiyettir. Baba, asi olanları Oğul’a göndermez — gerçeğe dokunmuş ve O’nun yüce yollarında yürümeye karar verenleri gönderir.

Bugün, Rabbin buyruklarıyla uyumlu yaşama ve yüreğimizi O’nun huzurunda korkusuzca, yıkanmış ve huzur dolu bir ruhla durmaya hazırlama günüdür. Dileriz ki, belirlenen günde hafızamız bir suçlama değil — itaat ve dönüşümle dolu bir yaşamın tanıklığı olsun. -D. L. Moody’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Tanrım, Sen tüm yollarımı bilirsin. Gözlerinden hiçbir şey gizli değildir ve biliyorum ki bir gün her şey açığa çıkacak. Kalbimi Senin önünde temiz tutmayı bana öğret, kendimi bahanelerle veya unutkanlıkla kandırmadan.

İtaat etmek ve Senin yolunda yürümek için sahip olduğum her fırsatı değerlendirmeme yardım et. Ruhun bana düzeltilmesi gerekenleri göstersin ve bana samimiyet ve saygıyla kararlı bir şekilde ilerleme gücü versin.

Ey sadık Baba, bana hafızanın ağırlığı ve affın değeri konusunda uyardığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcım’dır. Güçlü Yasan Senin, kim olduğumuzu gösteren aynadır. Buyrukların, huzurlu bir vicdan için güvenli yoldur. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Ve olacak ki, Rab’bin adını çağıran herkes kurtulacak” (Yoel 2:32).

Tanrı’nın kutsallığı ve adaleti vicdanımıza açıkça gösterildiğinde, günahın içimizde açtığı uçurumu net bir şekilde görürüz. Adem’in düşüşünden miras kalan imansızlıkla lekelenmiş yozlaşmış bir yürekten gerçek bir umut filizlenemez. Tam da kendi gerçek durumumuzla yüzleştiğimiz bu anda, kendimizin ötesine bakmaya başlarız — kendi başımıza asla yapamayacağımızı yapabilecek bir Kurtarıcı arayışına gireriz.

Ve sonra, canlı bir imanla, Tanrı’nın Kuzusu’nu — gökle yer arasında aracı olarak gönderilen Oğul’u — görürüz. Çarmıhta dökülen kanı gözümüzde gerçek olur ve O’nun gerçekleştirdiği kefaret artık sadece bir fikir olmaktan çıkar, tek umudumuz haline gelir. Ancak bu kurtuluşu anladıkça, ona giden yolun Baba’yı hoşnut etmekten geçtiğini de kavrarız — ki bu Baba, O’nun açıkladığı harika buyruklara göre yaşamayı seçtiğimizde bizi Oğul’a yönlendirir.

İtaat etmek bize bereket, özgürlük ve kurtuluş getirir. Eski kurbanlar, masum hayvanın ölümü öncesinde Yasa’ya sadakati gerektirdiği gibi, Baba bugün de yollarında içtenlikle yürüyenleri Kuzusu’na gönderir. Yüreğimiz itaat etmeye istekli olsun ki, O bizi kurtuluş kaynağına götürebilsin. -J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Kutsal Tanrı, içime baktığımda ne kadar kurtuluşa muhtaç olduğumu görüyorum. Kendi çabam, içinde bulunduğum düşmüş durumdan beni kaldırmaya asla yetmez. Bu yüzden gözlerimi Sana çeviriyorum; Sen ki her şeyin saf ve gerçek kaynağısın.

Gözlerimi aç ki, Oğlun’un fedakârlığının değerini göreyim ve yollarında sadakatle yürümeyi öğreneyim. Hiçbir zaman İsa’ya isyankâr bir yürekle yaklaşmaya çalışmayayım; aksine, iradeni kabul eden ve her şeyde Seni hoşnut etmeye çalışan biri olarak yaklaşayım.

Ey sevgili Rab, bana sadece Oğlun’da kurtuluş olduğunu gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan Senin, ruhumu O’nunla buluşturmak için hazırlayan yoldur. Buyrukların, beni kurtuluşa götüren basamaklar gibidir. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.