“Bana yakar, sana cevap vereceğim ve bilmediğin büyük ve sağlam şeyleri sana bildireceğim” (Yeremya 33:3).

İçimizde hayat olduğunda, bu hayat her zaman kendini gösterir — ister iç çekişlerle, inlemelerle ya da sessiz yakarışlarla olsun. Yaşayan Tanrı tarafından dokunulan bir ruh, günahın soğukluğuna veya ruhsal uyuşukluğa razı olamaz. O savaşır, inler, nefes almak ister. Ve eski doğanın ağırlığıyla ve bedenin baskısıyla boğulsa bile, yukarıdan gelen hayat sessiz kalmayı reddeder. O, kırılmaya, ayağa kalkmaya, onu boğmaya çalışan ölüm bedeninden özgürleşmeye çalışır.

Bu içsel çatışma, içimizde değerli bir şeyin barındığının işaretidir. Tam da bu mücadelede, Tanrı’nın yüce buyruklarına itaat etmenin önemi ortaya çıkar. O’nun güçlü Yasasına itaat etmek, O’nun kalbimize yerleştirdiği hayatı güçlendirir. Bedensel doğa bizi yere bağlamaya çalışırken, Rab’bin buyrukları bizi yukarıya çeker, kim olduğumuzu ve nereye gitmemiz gerektiğini hatırlatır.

Baba, itaat edenleri Oğul’a bağışlanma ve kurtuluş için gönderir ve kutsar. İçsel mücadeleler karşısında umutsuzluğa kapılma — eğer hayat varsa, umut da vardır. Aramaya, yakarmaya, itaat etmeye devam et… ve gizlide gören Rab, işitecek ve harekete geçecektir. O, içine ektiği hayatı güçlendirecek, ta ki o hayat, onu boğmaya çalışan her şeyi yenene kadar. -J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rab Tanrı, içimde olup biten mücadeleleri yalnızca Sen bilirsin. Bazen kendimi büyük bir ağırlığın altında nefes almaya çalışan biri gibi hissediyorum, ama yine de yakarmaya devam ediyorum; çünkü içimde hayat olduğunu ve bu hayatın Senden geldiğini biliyorum.

Beni dünyevi, soğuk ve boş olana bağlamaya çalışan her şeye karşı savaşmam için bana güç ver. Gücüm az gibi göründüğünde bile Sana itaat etme arzusunu içimde yeniden canlandır. Ruhumun sessizliğine asla razı olmayayım, aksine Seni içtenlikle aramaya devam edeyim.

Ey sevgili Baba, içimde gerçek hayatın kıvılcımını yaktığın için Sana teşekkür ediyorum. Sevgili Oğlun, benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, yorgun ruhuma yeniden nefes verir. Senin buyrukların, beni karanlıktan çıkaran ışık ipleridir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Bu Yasa Kitabı’nın sözlerini ağzından eksik etme ve onlara gece gündüz düşünerek derinlemesine dal, öyle ki orada yazılı olan her şeyi eksiksiz yerine getiresin. Ancak o zaman yolların başarılı olacak ve sen başarıya ulaşacaksın.” (Yeşu 1:8)

Tanrı’nın Sözü üzerinde düşünmek, günün belirli bir anını dua etmek ya da okumak için ayırmaktan çok daha fazlasıdır. Gerçek meditasyon, yaşarken gerçekleşir — ilahi gerçeklerin kararlarımızı, tepkilerimizi ve tutumlarımızı günlük yaşamımız boyunca şekillendirmesine izin verdiğimizde. Doğru kişi, içgüdüyle hareket etmez; hayatın karşısında yukarıdan gelen bilgelikle tepki verir, çünkü düşünceleri Rab’bin zaten açıkladığı şeylerle uyumludur.

Kutsal Kitap bazen belirli durumlar için doğrudan talimatlar sunmasa da, Rab’bin gerçekleriyle her gün beslenen kişi, hangi yolu izlemesi gerektiğini ayırt edebilir. Çünkü Tanrı’nın harika buyruklarını yüreğine kazımıştır ve orada onlar meyve verir. İlahi Yasa sadece bilinmez — her adımda, ister basit günlük rutinde ister zor anlarda yaşanır.

Tanrı, planlarını yalnızca itaatkâr olanlara açıklar. Ve Rab’bin görkemli buyruklarının günlük seçimlerimizi yönetmesine izin verdiğimizde, yönlendirilmek, güçlendirilmek ve Oğul’a gönderilmek için alan açarız. Bugün ve her gün zihnimiz Babanın sözlerine bağlı kalsın ve eylemlerimiz, itiraf ettiğimiz imanı doğrulasın. -Joseph Blenkinsopp’tan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Ebedi Babam, Senin Sözün her küçük ayrıntıda hayatımda canlı olsun. Seni yalnızca ayrılmış anlarda aramayayım, günümün her anında, attığım her adımda Sesini duymayı öğreneyim.

Bana hayatın karşısında bilgelikle tepki vermeyi öğret, Rab’bin daha önce söylediklerini her zaman hatırlamamı sağla. Öğretilerini yüreğime yaz ki, kolay cevaplar olmadığında bile yolundan sapmayayım.

Ah, sevgili Tanrım, bana Senin Sözün üzerinde düşünmenin Seninle her an yaşamak olduğunu öğrettiğin için teşekkür ederim. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan her gün düşüncelerimi aydınlatan bir hazinedir. Buyrukların, her kararda beni güvende tutan birer deniz feneridir. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Rab benim çobanımdır; eksiğim olmaz. Beni yeşil çayırlara yatırır, sakin sulara götürür” (Mezmurlar 23:1-2).

Tanrı bizi yönlendirirken asla hata yapmaz. Yol zor göründüğünde ve önümüzdeki manzara korkutucu olduğunda bile, Çobanımız bizi en çok güçlendirecek çayırların nerede olduğunu tam olarak bilir. Bazen O, bizi rahatsız edici ortamlara, dirençlerle veya denemelerle karşılaşacağımız yerlere götürür. Ancak O’nun gözünde bu yerler verimli tarlalardır — ve orada imanımız beslenir, karakterimiz şekillenir.

Gerçek güven açıklama gerektirmez. Bizim görevimiz her şeyi anlamak değil, Rab’bin yönlendirmesine itaat etmektir; çevremizdeki sular dalgalı olsa bile. Tanrı’nın harika Yasası bize gösterir ki, O’nun gösterdiği yolda sadakatle yürüdüğümüzde, acı dalgaları bile serinlik kaynaklarına dönüşebilir. Güvenliğimiz, bizi yaratanın açıkladığı yollarda — sağlam bir yürekle — yürümektedir.

İtaat etmek bize bereket, özgürlük ve kurtuluş getirir. Tanrı her ruhun neye ihtiyacı olduğunu bilir ve O’nun sesini dinlemeyi seçenleri kusursuzca yönlendirir. Eğer büyümek, güçlenmek ve Oğul’a gönderilmek istiyorsan, Baba’nın seni bugün koyduğu yeri kabul et — ve güvenle yürü, Rab’bin sonsuz buyruklarıyla beslen. -Hannah Whitall Smith’ten uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Sadık Babam, yolu anlamadığımda bile Sana güvenmeyi seçiyorum. Sen, her adımımı atmadan önce bilen Çobansın ve biliyorum ki beni hiçbir yere sevgisiz bir amaçla götürmezsin. Zorluklar karşısında bile daha çok güvenmeyi bana öğret.

Bana, Rab’bin benim için seçtiği suların yanında yatmayı öğret; ister sakin ister dalgalı olsunlar. Senin gözlerinle görebilmeyi ve büyümem için hazırladığın her şeyi kabul etmeyi öğreneyim. Yönlendirmenden asla şüphe etmeyeyim, ama itaat ve şükranla takip edeyim.

Ey sevgili Tanrım, mükemmel Çoban olduğun ve beni karanlık vadilerde bile yönlendirdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, ruhumu besleyen yeşil bir çayırdır. Buyrukların, beni arındıran ve güçlendiren diri sulardır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Adını bilenler sana güvenir, çünkü sen, Rab, sana yönelenleri asla terk etmezsin” (Mezmurlar 9:10).

Etrafımızdaki dünyanın karmaşası sürekli olarak dikkatimizi çalmaya ve bizi gerçekten önemli olandan uzaklaştırmaya çalışır. Ancak, kendi kalbimizin kapılarından içeri girmemiz ve orada kalmamız için ilahi bir davet vardır. İşte o samimi ve sessiz yerde, Tanrı’nın hayatlarımız için olan tatlı yönlendirmesini açıkça duyabiliriz. Yanıtları dışarıda aramayı bırakıp, Rabbin varlığıyla içeride aramaya başladığımızda, O’nun her zaman bize gösterecek bir şeyi olduğunu fark ederiz — bir yol, bir seçim, bir teslimiyet.

Ve O bize yolu gösterdiğinde, doğru adımları atmak bize düşer. Yaratıcımızın zaten Kutsal buyruğunda açıkladığı yönlendirmeleri izlemekte güzellik ve güç vardır. O’nun isteğini günlük hayatımıza kabul ettiğimizde, yüreğimizin yukarıdaki şeylere yöneldiğini kanıtlamış oluruz. Bu, duygusal deneyimler aramak değil; dönüştüren, sürdüren ve bizi yaratanı onurlandıran bir itaate dayalı bir yaşam sürmektir.

Tanrı yalnızca itaatkâr olanlara planlarını açıklar. Her yeni günde, O’nun tarafından güvenle ve bir amaçla yönlendirilme fırsatımız vardır. Eğer İsa’ya ulaşmak ve Baba’nın bizim için hazırladığı her şeyi almak istiyorsak, O’nun sözü önünde samimiyetle yürümemiz gerekir. Baba, itaat edenleri Oğul’a bağışlanma ve kurtuluş için gönderir ve kutsar. İtaat etmeyi seçin ve Rabbin vaatlerinin yerine geldiğini görmeye hazırlanın. -John Tauler’den uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Sevgili Baba, adımlarımı şaşırtmaya çalışan dış sesleri susturmama yardım et. Sesini net bir şekilde duyabileceğim ve planlarında güven bulabileceğim içsel bir huzur yerine beni götür. Ruhumun Sende dinlenmeyi öğrenmesini sağla.

Her günümdeki en küçük kararda bile Senin isteğini ayırt edebilmem için bana ayırt etme gücü ver. Rabbin en başından beri çizdiği yolları değerli kılmayı bana öğret, çünkü biliyorum ki gerçek iyilik oradadır. Kendi dürtülerimle değil, kararlılıkla ve saygıyla yürüyeyim.

Ey sevgili Rab, bana huzurun sırrının Senin sesini dinleyip izlemekte olduğunu gösterdiğin için teşekkür ederim. Senin sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcım’dır. Senin güçlü Yasan, yüreğimi sulayan bir bilgelik ırmağı gibidir. Senin buyrukların, ruhumu yaşama götüren güvenli patikalardır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Sen, zihni Sende kararlı olana tam bir esenlik verirsin; çünkü o Sana güvenir” (Yeşaya 26:3)

Hayatın değişimleri ve belirsizlikleri karşısında kalbimizin korku hissetmesi doğaldır, fakat Tanrı bizi başka bir tutuma davet ediyor: O, bizim sonsuz Babamız olarak, her durumda bizimle ilgileneceğine dair tam bir güven. Rab sadece bugün bizimle değil — O, yarında da zaten hazırdır. Şimdiye kadar seni ayakta tutan el, gücün tükense bile adımlarını sağlam şekilde yönlendirmeye devam edecektir. Yürüyemeyecek hale geldiğinde ise, O seni sevgisinin kollarında taşıyacaktır.

Bu güvenle yaşamayı seçtiğimizde, hayatın ne kadar hafiflediğini ve düzene girdiğini fark ederiz. Fakat bu esenlik, ancak kaygılı varsayımları bırakıp Rabbin muhteşem buyruklarına yöneldiğimizde mümkündür. Onlar aracılığıyla dengeyle ve cesaretle yaşamayı öğreniriz. Tanrı’nın harika Yasası bize sadece yol göstermez — aynı zamanda bizi güçlendirir ve zorluklara umutsuzluğa kapılmadan, onurlu bir şekilde dayanabilmemiz için şekillendirir.

O halde, asla başarısız olmayan Tanrı’ya güven. O’na itaat etmeyi güvenli sığınağın yap. Baba, itaat edenleri affedilmek ve kurtuluş için Oğluna gönderir ve onları kutsar. Korkuların ve felç eden hayallerin seni ele geçirmesine izin verme. Rabbin rehberliğine teslim ol; O, bugün ve daima seninle ilgilenecektir. -Francis de Sales’ten uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Sadık Babam, kaç kez kaygılı düşüncelere ve henüz gerçekleşmemiş korkulara teslim oldum. Bugün Sana güvendiğimi ilan ediyorum. Şimdiye kadar benimle ilgilendin ve yolculuğumun her adımında beni desteklemeye devam edeceğine inanıyorum.

Beni yönlendir, Rab, hikmetinle. Senden gelmeyen her düşünceyi, huzurumu bozan her kaygıyı uzaklaştırmama yardım et. Her şeyde, Rabbin benimle olacağına, beni güçlendireceğine ve güvenle yönlendireceğine dair kesinlikte dinlenmek istiyorum.

Ey sevgili Rab, bana karşı ne kadar iyi olduğun için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, etrafımda bir duvar ve karanlık yolda bir ışıktır. Buyrukların güvenli bir sığınak, sıkıntı içindekine teselli ve sadık olana bir çapa olur. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Bu nedenle, yarın için kaygılanmayın, çünkü yarının kendi kaygısı olacaktır; her günün kendi derdi yeterlidir” (Matta 6:34).

Gelecek hakkında kaygı kalbimizi ele geçirdiğinde, bugünün bizden ne istediğini net bir şekilde görme yetimizi kaybederiz. Güç bulmak yerine, hareketsiz kalırız. Tanrı bizi bugüne odaklanmaya davet ediyor — bugünkü ekmeğin sağlanacağına, bugünkü yükün zaten yeterli olduğuna güvenmeye çağırıyor. Günleri üst üste yığmamıza ya da henüz gelmemiş zamanın acılarını taşımamıza gerek yok. Her güne kendi ölçüsünde dikkat ve çaba göstermek bilgeliktir.

Böyle bir huzur ve kararlılıkla yaşayabilmek için sağlam bir referansa ihtiyacımız var. Rabbin harika buyrukları bize yalnızca yol göstermez, aynı zamanda zihnimizde düzen ve ruhumuzda huzur sağlar. Baba’nın kullarına açıkladığı güzel Yasasıyla yönlendiğimizde sağlıklı, dolu ve gerçek bir yaşam ritmi keşfederiz. İşte bu pratik itaat, bugünün her görevini cesaretle yerine getirmemizi sağlar; yarının korkularıyla kendimizi yıpratmamıza gerek kalmaz.

Eğer güçlenmek ve amaçla yaşamak istiyorsan, Tanrı’nın buyurduklarına dön. Baba, itaat edenleri Oğluna bağışlanma ve kurtuluş için gönderir ve kutsar. Henüz gelmemiş olana takılıp kör gibi yürüyen biri gibi yaşama. Yaratıcının isteğinde temellenmiş bir güvenle yürü ve O’nun, kendisini dinleyen ve izleyenlere planlarını nasıl açıkladığını göreceksin. -John Frederick Denison Maurice’ten uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Sevgili Babam, biliyorum ki çoğu zaman gelecek hakkında endişeleniyorum ve Senin bana verdiğin günü iyi yaşamayı ihmal ediyorum. Sana daha derin bir güven duymayı bana öğret. Senin bakımında dinlenebileyim, çünkü Senin zaten yarınımda olduğunu bileyim.

Bana bugün zamanımı iyi kullanmam için bilgelik ver. Ellerime koyduğun her şeyi sadakatle yerine getireyim; ertelemeden, korkmadan, şikayet etmeden. Hayatım Senin önünde sade, verimli ve içten olsun diye Ruhunla beni yönlendir.

Ey Tanrım, Sana her şey için şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan ayaklarım için sağlam bir yön, ruhum için güvenli bir sığınaktır. Senin buyrukların adaletin, yaşamın ve huzurun hazineleridir. Duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Kim küçük şeyde sadık olursa, çokta da sadık olur; ve kim küçük şeyde adaletsizse, çokta da adaletsiz olur” (Luka 16:10).

Tanrı’nın elinden gelen hiçbir şey küçük veya önemsiz değildir. O’nun bizden istediği şey, gözümüzde ne kadar küçük görünürse görünsün, büyüktür — çünkü buyruğu veren Büyüktür. Rabbin sesiyle uyanan vicdan göz ardı edilemez. Tanrı’nın bizi bir şeye çağırdığını bildiğimizde, önemini ölçmek bize düşmez; sadece alçakgönüllülükle itaat etmek gerekir.

Tam da burada Tanrı’nın muhteşem Yasasına itaatin güzelliği ortaya çıkar. Kutsal Kitap’ta açıklanan her buyruk, her talimat, sadık bulunmamız için bir fırsattır. Dünya tarafından küçümsenen — ayrıntı, gizli bir hareket, günlük özen — sadakatle yerine getirildiğinde bereket kaynağı olabilir. Yaratıcımızın yüce buyrukları bizim yargımıza bağlı değildir: onların sonsuz değeri vardır.

Eğer cesaret ve sevinçle itaat etmeyi seçersek, Rab gerisini sağlayacaktır. Bizi basit görevlerde sadık bulduğunda, büyük zorluklar için güç verecektir. Bugün sadık bulunanlardan olalım ve Baba, sadakatimize bakarak bizi sevgili Oğlu’na yönlendirsin ki sonsuz yaşamı alalım. -Jean Nicolas Grou’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Göksel Baba, çoğu zaman önüne koyduğun şeyleri küçük gördüm. Senden gelen her şeyin değerli olduğunu fark etmediğim için beni affet. Sesini duymayı ve bana emanet ettiğin hiçbir görevi küçümsememeyi bana öğret.

Bana cesur bir yürek ver, başkalarının gözüne basit veya gizli görünenlerde bile Sana tamamen itaat etmeye istekli olayım. Her buyruğunu gökten gelen doğrudan bir talimat olarak değer vermeyi öğreneyim. İradenin değerini kendi sınırlı mantığımla ölçmeme izin verme.

Sürekli sadakat içinde yaşamak istiyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, adil kişinin adımlarını en dar yollarda bile aydınlatan bir ışıktır. Yüce buyrukların, itaatin verimli toprağına ekilen sonsuz tohumlardır. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Yollarını bana göster, ya Rab, bana yollarını öğret” (Mezmurlar 25:4).

Günlük hayatımızın ayrıntılarına dikkatle bakarak yaşamanın dönüştürücü bir yanı vardır. Tanrı’nın en küçük ihtiyaçlarımızla bile ilgilendiğini fark ettiğimizde, kalplerimiz gerçek şükranla dolar. Çocukluğumuzdan beri O’nun elleri bizi yönlendirdi — daima bereketle. Hayatımız boyunca aldığımız düzeltmeler bile, imanla bakıldığında, şimdiye kadar deneyimlediğimiz en büyük armağanlardan biri olarak ortaya çıkar.

Fakat bu farkındalık bizi sadece şükretmeye götürmemeli — aynı zamanda itaat etmeye de teşvik etmelidir. Babanın sürekli ilgisini kabul ettikçe, en doğru karşılığın O’nun güçlü Yasasını izlemek olduğunu anlarız. Yaratıcının harika buyrukları bir yük değil, bir armağandır — onlar bize yaşamın, bilgeliğin ve O’nunla paydaşlığın yolunu gösterir.

Bu itaat yolunda yürüyen kişi Rab’bin ışığı altında yaşar. Ve sadakatin bu yerinde, Baba bizi kutsar ve bizi sevgili Oğlu’na gönderir; affı ve kurtuluşu almak için. Tanrı’mıza itaat etmekten daha güvenli, daha dolu, daha gerçek bir yol yoktur. -Henry Edward Manning’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Sevgili Baba, hayatımın her ayrıntısında varlığını bana gösterdiğin için teşekkür ederim. Her küçük ilgi gösterin için, beni farkında olmadan desteklediğin her an için teşekkür ederim. Bugün sahip olduğum her şeyin Senin ellerinden geldiğini kabul ediyorum.

Senin isteğinin daha çok farkında olarak yaşamak istiyorum. Sadece sözlerle değil, davranışlarımla da Sana övgü sunan itaatkâr bir kalp ver bana. Hayatım, sadakatle ve Senin harika yollarında yürümeye kararlı bir şekilde işaretlensin.

Rab, bütün kalbimle Seni izlemek istiyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, adımlarımı yönlendiren sağlam ve sürekli bir melodi gibidir. Muhteşem buyrukların, yoluma ekilmiş değerli inciler gibidir. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Rabbin dağına kim çıkacak? Onun kutsal yerinde kim durabilecek? Elleri temiz, yüreği pak olan” (Mezmurlar 24:3-4).

Cennete doğru yürüyen tüm ruhların nihai varış noktası Mesih’tir. O, merkezdedir çünkü Tanrı’ya ait olan herkesle aynı şekilde ilişkilidir. Merkezde olan her şey herkes için ortaktır — ve Mesih buluşma noktasıdır. O, sığınaktır, herkesin çıkması gereken güvenli dağdır. Ve bu dağa çıkan bir daha inmemelidir.

Koruma, işte orada, yüksekte bulunur. Mesih sığınak dağıdır ve O, Baba’nın sağındadır; çünkü Tanrı’nın isteğini mükemmel şekilde yerine getirdikten sonra göklere yükselmiştir. Ama herkes bu dağa doğru yolda değildir. Vaat, herkese değildir. Sadece gerçekten iman edenler ve itaat edenler, Tanrı’nın hazırladığı ebedi sığınağa erişebilirler.

İsa’nın Baba tarafından gönderildiğine inanmak esastır — ama bu her şey değildir. Ruh, Tanrı’nın peygamberler aracılığıyla Eski Antlaşma’da ve bizzat İsa tarafından açıklanan güçlü Yasasına itaat etmelidir. Gerçek iman, içten itaatle birlikte yürür. Sadece iman edenler ve itaat edenler Mesih tarafından kabul edilir ve O’nun hazırladığı yere götürülürler. -Augustinus Hipponalı’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, her şeyin merkezine Oğlunu koyduğun için Sana şükrediyorum; O, benim sağlam kayam ve ebedi sığınağımdır. Biliyorum ki Mesih’in dışında kurtuluş yoktur ve hayatımın her günü O’na yönelmek istiyorum.

İmanımı güçlendir ki, İsa’nın Sen tarafından gönderildiğine gerçekten inanayım. Ve bana itaatkâr bir yürek ver ki, Senin güçlü Yasana ve peygamberlerinle kendi Oğlun aracılığıyla verdiğin buyruklara içtenlikle uyayım. Sadece dağa çıkmak istemiyorum — orada kalmak, itaat ve imanla sağlam durmak istiyorum.

Ey En Kutsal Tanrı, bana kurtuluş yolunu gösterdiğin için Sana tapıyor ve Seni yüceltiyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, varlığının zirvesine götüren dik yoldur. Kutsal buyrukların ise beni dünyadan uzaklaştırıp göğe yaklaştıran güvenli basamaklardır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Böylece, aranızdan kim sahip olduğu her şeyden vazgeçmezse, benim öğrencim olamaz” (Luka 14:33).

İsa son derece açıktı: Kurtulmak isteyen, kendini inkâr etmelidir. Bu, kendi isteğinden vazgeçmek ve tamamen Tanrı’nın isteğine boyun eğmek anlamına gelir. Kişi artık kendini memnun etmeye ya da yüceltmeye çalışmaz; aksine, kendini Yaratıcı’nın merhametine en çok muhtaç olan olarak görür. Bu, gururu terk etmeye ve her şeyden — Mesih uğruna — vazgeçmeye çağrıdır.

Kendini inkâr etmek, bu dünyanın cazibelerinden de vazgeçmeyi içerir: Görünüşlerinden, arzularından, boş vaatlerinden. İnsan bilgeliği ve doğal yetenekler, ne kadar hayranlık uyandırıcı görünse de, güvenin temeli olmamalıdır. Gerçek hizmetkâr, yalnızca Tanrı’ya güvenmeyi öğrenir ve bedene ya da yaratıklara olan her türlü güveni reddeder.

Bu dönüşüm ancak Tanrı’nın güçlü Yasasına itaat ve O’nun kutsal buyruklarına içten bağlılıkla mümkündür. Teslimiyet ve boyun eğiş yolunda, ruh gururu, açgözlülüğü, bedensel arzuları ve eski insanın tüm eğilimlerini reddetmeyi öğrenir. Tanrı için yaşamak, kendine ölmektir ve ancak dünyaya ölen, sonsuz olana mirasçı olabilir. -Johann Arndt’tan uyarlanmıştır. Yarın, Rab dilerse, tekrar görüşmek üzere.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, beni tam bir teslimiyet hayatına çağırdığın için Sana şükrediyorum. Sen benim irademin ne kadar zayıf ve hataya meyilli olduğunu biliyorsun ve yine de beni Senin için yaşamaya davet ediyorsun.

Her gün kendimi inkâr etmem için bana yardım et. Kendi çıkarlarımı aramayayım, yeteneklerime güvenmeyeyim, bu dünyanın geçici şeylerini arzulamayayım. Oğlunun hatırı için kim olduğumdan ve sahip olduklarımdan vazgeçmeyi, yürekten Senin güçlü Yasana ve kutsal buyruklarına itaat etmeyi bana öğret.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyor ve Seni yüceltiyorum; çünkü Sen bana, egomun köleliğinden uzak, yüreğine yakın yeni bir hayat sunuyorsun. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, gerçek özgürlüğe götüren dar yoldur. Senin mükemmel buyrukların, eski insanı kesen ve itaatin güzelliğini ortaya çıkaran kılıçlar gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.