“Sizi düşmekten alıkoymaya ve sizi kendi yüceliği önünde lekesiz ve büyük sevinçle sunmaya gücü yeten O’na” (Yahuda 1:24).

İbrahim hakkında yazılmıştır ki, o Tanrı’nın vaadi karşısında tereddüt etmedi. Tanrı’nın, Kendisine güvenen herkeste görmek istediği sağlamlık işte budur. Rab, halkının düşmanla karşılaştığında bile saflarında en ufak bir sarsıntı olmadan, böylesine bir istikrarla yürümesini ister. Ruhsal yürüyüşün gücü, sürekliliktedir — hatta küçük şeylerde bile.

Fakat tam da bu “küçük şeyler” insanı en çok tökezletenlerdir. Düşüşlerin çoğu büyük sınavlardan değil, önemsiz gibi görünen dikkatsizliklerden ve tutumlardan kaynaklanır. Düşman bunu iyi bilir. Tanrı’nın bir kulunu, büyük bir saldırıyla değil de tüy kadar hafif bir ayrıntıyla düşürmeyi tercih eder. Bu ona daha çok tatmin verir — neredeyse hiçbir şeyle galip gelmek.

Bu nedenle, ruhun Tanrı’nın güçlü Yasası’na ve O’nun güzel buyruklarına dayalı olması çok önemlidir. Tanrı’nın kulunun, en küçük kararlarda bile bu sadık itaat sayesinde sağlam kalması mümkündür. Hayat, Yaratıcı’nın isteğiyle uyumlu olduğunda, tökezlemeler nadirleşir ve yürüyüş sürekli, cesur ve zafer dolu olur. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, beni sağlam, güvenli, tereddütsüz bir yürüyüşe çağırdığın için Sana şükrediyorum. İleriye güvenle gitmemi, küçük şeylere kapılmamamı istiyorsun.

Günlük hayatımın ayrıntılarına dikkatli olmam için bana yardım et, hiçbir şeyin beni tökezletmesine izin verme. En küçük itaat eylemlerine bile değer veren disiplinli bir yürek ver bana. Küçük ayartmaları asla küçümsemeyeyim, her şeyle cesaretle yüzleşeyim, Senin Yasana güvenerek ve buyruklarına sadakatle itaat ederek.

Ey En Yüce Tanrı, Sana tapıyor ve Seni övüyorum; çünkü her adımımda beni destekliyorsun. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, ayaklarımın altında sağlam bir zemin gibidir. Güzel buyrukların ise yolumda işaretler gibi, beni hatadan korur ve sevgiyle yönlendirir. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Çünkü onu seçtim ki, çocuklarına ve kendisinden sonra ev halkına Rab’bin yolunu tutmalarını, adalet ve doğruluk yapmalarını emretsin” (Yaratılış 18:19).

Tanrı, güvenebileceği insanlar arar. Tanrı’nın İbrahim hakkında söylediği şey de buydu: “Onu tanıyorum” — öyle güçlü bir güven beyanı ki, İbrahim’e verilen tüm vaatlerin yerine gelmesini sağladı. Tanrı kesinlikle sadıktır ve insanın da kararlı, istikrarlı ve güvenilir olmasını ister.

Gerçek iman tam olarak bunu temsil eder: Karar ve süreklilikle yaşanan bir hayat. Tanrı, sevgisinin, gücünün ve sadık vaatlerinin yükünü koyabileceği yürekler arar. Ama O, bereketlerini yalnızca gerçekten kendisine itaat eden ve her şeyi anlamasa bile sadık kalanlara emanet eder.

Pratik sadakat, Tanrı’nın güçlü Yasasına itaatle ve O’nun harika buyruklarını yerine getirmekle başlar. Bir can sadık bulunduğunda, Tanrı onun için yapmaya istekli olduğu şeylerde sınır koymaz. O’nun güveni, yollarında doğrulukla yürüyenlerin üzerindedir ve hiçbir vaadi yerine gelmeden kalmaz. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, bana güvenmek isteyen bir Tanrı olduğun için Sana teşekkür ediyorum. Sen tamamen sadıksın ve benim de Senin önünde kararlılıkla ve itaatle yaşamamı bekliyorsun.

Beni istikrarlı, güvenilir ve her şeyde Sana itaat etmeye kararlı bir insan yap. Duygulara veya kararsızlıklara kapılmamamı sağla; hayatım Senin güçlü Yasana ve harika buyruklarına dayansın. Senin, “Onu tanıyorum” diyebileceğin biri olmak istiyorum; tıpkı kulun İbrahim hakkında söylediğin gibi.

Ey En Kutsal Tanrı, Seninle işinde ortaklık istemeni yüceltiyor ve Sana tapıyorum. Sevgili Oğlun, benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, sadakatimi inşa ettiğim sağlam temeldir. Buyrukların ise, üzerinde kararlılıkla ve huzurla yaşayabileceğim hakikat sütunları gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Rab’bin dağına kim çıkacak? O’nun kutsal yerinde kim duracak? Elleri temiz, yüreği pak olan” (Mezmurlar 24:3-4).

Elbette gökyüzü hakkında düşünmek ve konuşmak yanlış değildir. Ruhun sonsuzluk boyunca yaşayacağı yer hakkında daha fazla bilgi edinmek istemek doğaldır. Bir kişi yeni bir şehre taşınacak olsaydı, iklimi, insanları, ortamı sorar — elinden geldiğince her şeyi öğrenmeye çalışırdı. Sonuçta, hepimiz başka bir dünyaya, Tanrı’nın egemen olduğu sonsuz bir dünyaya taşınmak üzereyiz.

Bu nedenle, bu sonsuz varış yerini tanımaya çalışmak mantıklıdır. Orada kimler var? Orası nasıl bir yer? Ve her şeyden önce, oraya giden yol nedir? Bu sorular önemlidir, çünkü geçici bir yolculuktan değil, kalıcı bir ikametten bahsediyoruz. Gökyüzü gerçektir — ve Rab tarafından onaylananlar için ayrılmıştır.

Fakat bu onay, varsayımlarla ya da iyi niyetlerle gelmez; Tanrı’nın güçlü Yasasına itaat ve O’nun mükemmel buyruklarını yerine getirmekle gelir. Bu görkemli dünyayı miras alacak olanlar, burada Yaratıcı’nın yollarına göre yaşamayı seçenlerdir. Gökyüzünü aramak, Tanrı’nın önünde sadakat ve saygı ile onurlu bir şekilde yaşamayı gerektirir. -D. L. Moody’den uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, Seni seven ve Sana itaat edenler için sonsuz bir yer hazırladığın için Sana teşekkür ediyorum. Gökyüzü gerçektir ve ben Senin hüküm sürdüğün bu görkemli dünyada Seninle olmak istiyorum.

Kalbime Seni daha çok tanıma, Senin yollarında yürüme ve sonsuzluğa ciddiyetle hazırlanma arzusu koy. Geçici şeylerle oyalanmak istemiyorum, aksine Senin isteğine odaklanmak ve Senin güçlü Yasana ve kutsal buyruklarına sıkı sıkıya bağlı kalmak istiyorum.

Ey En Kutsal Tanrı, bana yanında sonsuz bir yaşam umudu verdiğin için Sana tapıyorum ve Seni övüyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, doğru kişinin adımlarını Senin konutunun kapılarına kadar yönlendiren haritadır. Senin mükemmel buyrukların, gökyüzüne giden yolu gösteren güvenli tabelalar gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Bana Senin isteğini yapmayı öğret, çünkü Sen benim Tanrım’sın; iyi Ruhun beni düz bir toprakta yönlendirsin” (Mezmurlar 143:10).

En yüksek ruhsal durum, yaşamın kendiliğinden ve doğal bir şekilde aktığı, Hezekiel’in nehrinin derin suları gibi, yüzücünün artık mücadele etmediği, ama akıntı tarafından güçlü bir şekilde taşındığı haldir. Bu, ruhun iyilik yapmak için kendini zorlamasına gerek kalmadığı bir durumdur—o, ilahi yaşamın ritminde hareket eder ve Tanrı’dan gelen dürtülerle yönlendirilir.

Fakat bu ruhsal özgürlük, geçici bir duygudan doğmaz. O, çaba, disiplin ve sadakatle inşa edilir. Derin ruhsal alışkanlıklar, tıpkı diğer gerçek alışkanlıklar gibi, net bir irade eylemiyle başlar. İtaat etmeyi seçmek gerekir—zor olsa bile—ve bu seçimi tekrar tekrar yapmak gerekir ki, itaat doğamızın doğal bir parçası haline gelsin.

Böyle yaşamak isteyen bir ruh, Tanrı’nın güçlü Yasasına sıkıca tutunmalı ve O’nun güzel buyruklarını uygulamalıdır. Bu tekrarlanan sadakat sayesinde, itaat sürekli bir çaba olmaktan çıkar ve ruhun kendiliğinden bir hareketine dönüşür. Ve bu olduğunda, kişi Rab’bin Ruhunun kendisi tarafından yönlendirilir ve gökle paydaşlık içinde yaşar. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, ruhsal hayatımın sağlam, özgür ve Senin varlığınla dolu olmasını istediğin için Sana şükrediyorum. Beni boş bir çabaya değil, itaatin sevinç haline geldiği bir yürüyüşe çağırıyorsun.

Doğru olanı seçmem için bana yardım et, zor olsa bile. İyiliği tekrar tekrar yapabilmem için bana disiplin ver ki, o kimliğimin bir parçası haline gelsin. Sana hoş gelen kutsal alışkanlıkları hayatımda oluşturmak ve her gün Senin Yasana ve buyruklarına daha çok tutunmak istiyorum, çünkü gerçek hayatın onlarda olduğunu biliyorum.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapınıyor ve Seni yüceltiyorum, çünkü bana itaat etmem için güç veriyorsun. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, ruhumun korkusuzca yürümeyi öğrendiği yoldur. Güzel buyrukların ise beni Sana daha da yaklaştıran göksel bir nehrin akıntıları gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“İman olmadan Tanrı’yı hoşnut etmek imkânsızdır, çünkü O’na yaklaşan, O’nun var olduğuna ve kendisini arayanları ödüllendirdiğine inanmalıdır” (İbraniler 11:6).

İbrahim, Tanrı’nın onu nereye götüreceğini bilmeden yolculuğuna başladı. Ne getireceğini anlamasa da yüce bir çağrıya itaat etti. Açıklama ya da garanti talep etmeden sadece bir adım attı. İşte bu gerçek imandır: Tanrı’nın isteğini şimdi yapmak ve sonuçları O’na emanet etmek.

İman, tüm yolu görmeye ihtiyaç duymaz — Tanrı’nın şimdi buyurduğu adıma odaklanması yeterlidir. Bütün ahlaki süreci anlamakla ilgili değildir; önünde duran ahlaki eylemde sadık olmaktır. İman, tam bir açıklık olmadan bile derhal itaat etmektir, çünkü gönderen Rab’bin karakterine tamamen güvenir.

Bu canlı iman, Tanrı’nın güçlü Yasasına ve O’nun harika buyruklarına itaatle kendini gösterir. Gerçekten inanan, tereddüt etmeden itaat eder. Sadık ruh, Yaratıcının isteğine göre hareket eder ve yönü ile kaderini O’nun ellerine bırakır. İşte bu güven, itaati hafif ve yürüyüşü güvenli kılar. -John Jowett’ten uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, Seninle yürümeye çağrıldığım için Sana şükrediyorum, tüm yolu göremesem de. Her şeyi bir anda açıklamıyorsun, ama beni adım adım güvenmeye davet ediyorsun.

Bu gerçek imanı yaşamam için bana yardım et — sadece sözde değil, eylemde de. Her şeyi anlamasam da itaat etmem için bana cesaret ver ve Kutsal Yasan ve buyruklarında bana zaten açıkladıklarını yerine getirmem için sadakat ver. Kalbim gelecekle oyalanmasın, bugün Rab’bin benden istediğinde kararlı kalsın.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyorum ve Seni övüyorum, çünkü her türlü güvene layıksın. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, korkusuzca yürüyebileceğim sağlam bir yoldur. Harika buyrukların, her adımda yanan ışıklar gibi beni sevgiyle yönlendiriyor. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Ağzımdan çıkan sözler ve yüreğimin düşünceleri, sana hoş gelsin, ey Tanrım, Kayam ve Kurtarıcım!” (Mezmurlar 19:14).

Başkaları hakkında kötü konuşmamaktan öte bir sessizlik türü vardır: Bu, özellikle kişinin kendisiyle ilgili olan içsel sessizliktir. Bu sessizlik, kişinin hayal gücünü kontrol etmesini gerektirir — duyduklarını ya da söylediklerini tekrar tekrar düşünmekten veya geçmiş ya da gelecekle ilgili hayali düşüncelerde kaybolmaktan kaçınmak anlamına gelir. Zihin, Tanrı’nın şu anda önüne koyduğu şeye odaklanmayı öğrendiğinde, bu ruhsal ilerlemenin bir işaretidir.

Dağınık düşünceler her zaman ortaya çıkacaktır, ancak onların kalbi ele geçirmesini engellemek mümkündür. Onları uzaklaştırmak, gururu, öfkeyi veya onları besleyen dünyevi arzuları reddetmek mümkündür. Bu tür bir disiplini öğrenen ruh, içsel sessizliği deneyimlemeye başlar — bir boşluk değil, derin bir huzur; burada yürek, Tanrı’nın varlığına duyarlı olur.

Ancak zihnin bu şekilde kontrol altına alınması, yalnızca insan gücüyle elde edilemez. Bu, Tanrı’nın güçlü Yasasına itaatten ve O’nun mükemmel buyruklarını uygulamaktan doğar. Düşünceleri arıtan, yüreği güçlendiren ve her ruhta Yaratıcı’nın barınabileceği bir alan oluşturan bunlardır. Böyle yaşayan kişi, Tanrı ile her şeyi dönüştüren samimi bir paydaşlık keşfeder. -Jean Nicolas Grou’dan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Tanrı izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, yalnızca eylemlerimle değil, düşüncelerimle de ilgilendiğin için Sana teşekkür ediyorum. İçimde olup biten her şeyi biliyorsun ve yine de beni Kendine çağırıyorsun.

Bana içsel sessizliği korumayı öğret. Zihnimi kontrol etmeme yardım et, gereksiz anılarda ya da boş arzular içinde kaybolmamamı sağla. Gerçekten önemli olana odaklanmamı sağla — Senin iradene itaat, önüme koyduğun sadık hizmet ve Seni içtenlikle aradığımda gelen huzur.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyor ve Seni yüceltiyorum; çünkü zihnim dağıldığında bile beni yakınına çekiyorsun. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcım’dır. Güçlü Yasan, düşüncelerimi koruyan ve yüreğimi arıtan bir koruma duvarı gibidir. Harika buyrukların, ruhuma gökyüzünün ışığını getiren açık pencereler gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Senin sevginden büyük bir sevinçle coşacağım, çünkü sıkıntımı gördün ve ruhumun ıstırabını bildin” (Mezmurlar 31:7).

Tanrı her insanı tamamen bilir. Kişinin kendisinin bile yüzleşmekten kaçındığı en gizli düşünce bile O’nun gözünden saklı değildir. Bir kişi kendini gerçekten tanımaya başladıkça, kendini Tanrı’nın gördüğü gibi görmeye başlar. Ve o zaman, alçakgönüllülükle, Rab’bin hayatındaki amaçlarını anlamaya başlar.

Her durum — her gecikme, her karşılanmamış arzu, her boşa çıkan umut — Tanrı’nın planında kesin bir nedeni ve yeri vardır. Hiçbir şey tesadüf değildir. Her şey, kişinin ruhsal durumuna mükemmel şekilde uyarlanmıştır; buna, kişinin o ana kadar bilmediği içsel yönleri de dahildir. Bu anlayış gelene kadar, Baba’nın iyiliğine güvenmek ve O’nun izin verdiği her şeyi imanla kabul etmek gerekir.

Bu kendini tanıma yolculuğu, Tanrı’nın güçlü Yasasına ve O’nun harika buyruklarına itaatle birlikte yürümelidir. Çünkü bir ruh Rab’bin buyurduğu şeye ne kadar çok boyun eğerse, o kadar çok gerçekle uyumlu olur, kendini daha iyi tanır ve Yaratıcı’ya daha çok yaklaşır. Kendini tanımak, sadakatle itaat etmek ve tamamen güvenmek — Tanrı’yı gerçekten tanımanın yoludur. -Edward B. Pusey’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, beni derinlemesine bildiğin için Sana övgüler sunuyorum. İçimde hiçbir şey, hatta kaçınmaya çalıştığım düşünceler bile Senden gizli değildir. Sen kalbimi kusursuzluk ve sevgiyle araştırırsın.

Sana gerçekten itaat edebilmem için bana yardım et, yollarını anlamadığımda bile. Düzeltmelerini kabul edebilmem için bana alçakgönüllülük, zamanlarını bekleyebilmem için sabır ve izin verdiğin her şeyin iyiliğim için olduğuna güvenmem için iman ver. Her zorluk, dönüştürmem gereken bir yönümü bana göstersin ve her itaat adımı beni Sana daha çok yaklaştırsın.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyorum ve Sana övgüler sunuyorum; çünkü varlığımın her yönünü bilsen de benden asla vazgeçmiyorsun. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcım’dır. Senin güçlü Yasan, ruhumu ortaya çıkaran ve beni ışığında kararlılıkla yönlendiren aynadır. Senin buyrukların, kutsallığının ve gerçek özgürlüğün sırlarını açan altın anahtarlar gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Senin sevgin hayattan daha iyidir! Bu yüzden dudaklarım seni yüceltecek” (Mezmurlar 63:3).

Kalp ağırlaştığında, bu Tanrı’nın iradesinin ruh için en tatlı şey olmadığını gösterir. Gerçek özgürlüğün, Baba’ya itaatten gelen o özgürlüğün, henüz tam olarak anlaşılmadığını ortaya koyar. Yüce Olan’ın çocuğu olarak adlandırılma ayrıcalığının, ilahi evlatlığın, henüz tüm gücü ve sevinciyle yaşanmadığının işaretidir.

Eğer ruh, Rabbin izin verdiği her şeyi imanla kabul ederse, denemeler bile itaat eylemlerine dönüşür. Hiçbir şey boşa gitmez. Tanrı’nın planına içten bir rıza göstermek, acıyı sunuya, yükü teslimiyete, mücadeleyi paydaşlığa dönüştürür. Bu teslimiyet ancak ruh Tanrı’nın güçlü Yasası’nın içinde yürüdüğünde ve O’nun mükemmel buyruklarını yerine getirdiğinde mümkün olur.

İşte bu pratik, günlük ve sevgi dolu itaatle Tanrı’nın çocuğu, gerçekten özgür ve gerçekten mutlu olmanın ne demek olduğunu tadar. Bir kişi Baba’nın iradesini kabul edip O’nun yollarına göre yaşadığında, zor anlar bile ibadet fırsatlarına dönüşür. Yaratıcının isteğine itaat etmek, acıyı kutsamaya, yükü ise huzura dönüştürmenin tek yoludur. -Henry Edward Manning’den uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab isterse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, çoğu zaman kalbimin hüzünlendiğini kabul ediyorum, çünkü hâlâ kendi isteğimi Seninkinden daha çok seviyorum. Doğru olana karşı direndiğim ve Senin iradeni en büyük iyilik olarak görmeyi reddettiğim her an için beni affet.

Baba, bana sınavlarda bile Sana itaat etmeyi öğret. Her şeyi Sana teslim etmek istiyorum; sadece kolay anları değil, aynı zamanda mücadeleleri ve zorlukları da. Karşılaştığım her acı itaatte dönüşsün ve tüm hayatım Senin sunağında yaşayan bir sunu olsun. Planına sevinçle razı olan bir kalp ver bana.

Ey En Kutsal Tanrı, beni çocuğun olarak çağırdığın ve Senin için yaşama fırsatı verdiğin için Sana tapıyor ve Seni övüyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan Senin, gerçek özgürlüğün anahtarıdır; zincirlerimi kırar ve beni Sana yaklaştırır. Muhteşem buyrukların, barış ve yücelik yolunda güvenli adımlar gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Bunun üzerine ona sordular: Tanrı’nın istediği işleri yapmak için ne yapmalıyız?” (Yuhanna 6:28).

Tanrı iyi bir Babadır. Her insanı tam olarak istediği yere yerleştirir ve her birine, Baba’nın işinin bir parçası olan özel bir görev verir. Bu görev, alçakgönüllülük ve sadelikle yapıldığında, zevkli ve anlamlı bir şeye dönüşür. Rab imkânsız görevler vermez — O, her zaman yeterli güç ve yeterli anlayış sağlar ki kişi O’nun belirlediğini yerine getirebilsin.

Biri kendini kafası karışmış ya da tükenmiş hissediyorsa, çoğu zaman bunun nedeni Tanrı’nın buyurduğundan uzaklaşmış olmasıdır. Hata, Baba’nın istediğinde değil, kişinin bununla nasıl başa çıktığındadır. Tanrı, çocuklarının O’na sevinç ve yüreklerinde huzur ile hizmet etmelerini ister. Gerçek şu ki, sürekli isyan veya memnuniyetsizlik içindeyken kimse gerçekten Tanrı’yı hoşnut edemez. İlahi iradeye itaat, gerçek tatminin yoludur.

Bu nedenle, ruh Baba’yı hoşnut etmek ve amaç bulmak istiyorsa, Tanrı’nın güçlü Yasasına sevgiyle itaat etmeli ve O’nun güzel buyruklarını izlemelidir. Yaratıcının kurallarına göre yaşandığında günlük iş anlam kazanır, yürek huzur bulur ve Yüceler Yücesi ile paydaşlık gerçek olur. Tanrı’dan gelen huzur, O’nun yollarında yürüyenlere ayrılmıştır. -John Ruskin’den uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, iyi bir Baba olduğun, bana baktığın ve bana isteğine göre görevler verdiğin için Sana şükrediyorum. Benim için en iyisini bildiğini ve her zaman beklediğini yerine getirmem için bana güç ve anlayış verdiğini biliyorum.

Yakındığımda, kafam karıştığında veya buyurduğundan uzaklaştığımda beni affet. Her şeyi alçakgönüllülük ve sevinçle yapmayı öğret bana, çünkü Senin için çalıştığımı hatırlamamı sağla. Asla unutmayayım ki, Senin Yasana itaat etmek ve buyruklarını yerine getirmek, Sana hoşnutluk vermenin ve huzur içinde yaşamanın en güvenli yoludur.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana her gün için, bana emanet ettiğin her görev için ve ağzından çıkan her öğreti için tapınıyor ve övgüler sunuyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan yolumu aydınlatan bir ışık ve varlığıma anlam veren bir kaynaktır. Buyrukların ise içimde sevinç ve gerçeğe dönüşen göksel tohumlar gibidir. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Kendi isteğiyle bizi gerçeğin sözüyle doğurdu, böylece yarattıklarının ilk ürünleri olalım diye” (Yakup 1:18).

Bir kişi şimdiki anı tamamen yaşadığında, kalbi açık ve bencillikten uzak olduğunda, Tanrı’nın sesini duymak için mümkün olan en iyi konumda olur. Yaratıcı, samimi bir dikkat ve teslimiyet halindeyken konuşur. Rab, kendisini alçakgönüllülük ve hassasiyetle huzuruna çıkanlarla her zaman iletişim kurmaya isteklidir.

Geçmişte kaybolmak veya gelecekle ilgili endişelenmek yerine, ruh şimdiye net bir şekilde yerleşmeli ve Tanrı’nın göstermek istediğine dikkat etmelidir. Tam da bu şimdiki anda, Baba, ruhu Kendisine yaklaştıran adımları açıklar. O’nun güçlü Buyruğuna kulak veren ve itaat edenler, Yaratıcı ile yakın bir paydaşlık ayrıcalığına sahip olur.

Ve işte bu yakınlıkta en derin kutsamalar gizlidir: gerçek huzur, güvenli yönlendirme, itaat için güç ve yaşam için cesaret. Anı iman ve samimiyetle yaşayan, Tanrı’yı orada bulur — dönüştürmeye, rehberlik etmeye ve kurtarmaya hazır olarak. O’na giden yol, dinlemeye istekli bir kalple başlar. -Thomas Cogswell Upham’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab dilerse.

Benimle dua et: Rabbim Tanrım, Senin huzurunda bir gün daha yaşama fırsatı verdiğin için Sana şükrediyorum. Sen, gerçekte Seni arayanlarla konuşan hazır ve nazır bir Tanrı’sın. Dikkatimi dağıtan şeyleri bir kenara bırakmayı ve her anı, Senin göstermek istediklerine dikkatle yaşamayı bana öğret.

Sana tamamen açık olmam için bana yardım et; düşüncelerim ve duygularım Senin isteğine odaklansın. Geçmişte yaşamak ya da gelecek için kaygılanmak istemiyorum — Seni burada, şimdi bulmak istiyorum; Senin beni yönlendirmeye ve kutsamaya hazır olduğun yerde. Kalbime dokun ve beni Sana daha çok yaklaştıran yolu göster.

Ey En Kutsal Tanrı, Sana tapıyor ve Seni övüyorum; çünkü Sen, Seni arayanlara bu kadar yakın, bu kadar ilgili ve bu kadar cömert bir Baba’sın. Kendini samimiyetle teslim edenlerden yollarını gizlemezsin. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcım’dır. Güçlü Buyruğun, şimdiki zamanda parlayan ve kalbini gösteren bir fenerdir. Buyrukların, Seninle paydaşlığın zenginliklerini bize açan kutsal kapılar gibidir. Ben bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.