“Ağzımdan çıkan söz de öyle olacaktır: Bana boş dönmeyecek, fakat istediğimi yapacak ve onu göndermiş olduğum işte başarılı olacaktır” (Yeşaya 55:11).
Kutsal Yazılar, Tanrı’nın Sözü’nü iyi toprağa atılan bir tohuma benzetir. Yürek tövbeyle sürülüp alçakgönüllülükle yumuşadığında, verimli bir toprak haline gelir. İsa’nın tanıklığının tohumu derinlere iner, vicdanda kök salar ve sessizce büyümeye başlar. Önce filiz, sonra başak gelir; sonunda iman, Yaratıcı ile canlı bir paydaşlıkta olgunlaşır. Bu süreç yavaş ama hayat doludur—Tanrı, kendi varlığını içimizde filizlendirir.
Bu dönüşüm ancak Yüceler Yücesi’nin muhteşem buyruklarıyla uyum içinde yaşamayı seçtiğimizde gerçekleşir. İtaat, ruhun toprağını hazırlar; gurur taşlarını ve dikkatsizlik dikenlerini kaldırır. Böylece ilahi tanıklık kök salacak ve meyve verecek alan bulur; sevgi, saflık ve yaşayan Tanrı’ya sürekli bir özlem üretir.
O halde, Söz’ün tohumu yüreğinizde yer etsin. Ruh, onda derin kökler ve sonsuz meyveler yetiştirsin. Baba, sözlerini tutanları onurlandırır ve onları Oğul’a yönlendirir; burada iman çiçek açar ve yürek sonsuz yaşam için verimli bir tarlaya dönüşür. J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.
Benimle dua et: Sevgili Baba, Sana övgüler sunuyorum çünkü Söz’ün, istekli yüreği dönüştüren yaşayan bir tohumdur. Onu iman ve itaatle almam için içimde verimli bir toprak hazırla.
Rab, beni yönlendir ki muhteşem buyruklarına göre yaşayayım; gerçeğinin büyümesine engel olan her şeyi benden uzaklaştır.
Ey sevgili Tanrı, Sana şükrediyorum çünkü yaşamını içimde filizlendiriyorsun. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Kudretli Yasan, köklerimi besleyen topraktır. Buyrukların, imanımı çiçeklendiren yağmurdur. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.
