“Ateş sürekli olarak sunakta yanacak; sönmeyecek” (Levililer 6:13)

Ateşi yanık tutmak, söndükten sonra yeniden yakmaya çalışmaktan çok daha kolaydır. Ruhsal yaşamımızda da durum aynıdır. Tanrı, bizi O’nda sürekli kalmaya çağırır; ateşi itaat, dua ve sadakatle beslememizi ister. Kalbimizin sunağına her gün özen gösterdiğimizde, Rab’bin varlığı içimizde canlı ve etkin kalır; sürekli yeniden başlamak zorunda kalmayız.

Adanmışlık alışkanlığı oluşturmak zaman alır ve başlangıçta çaba gerektirir; fakat bu alışkanlık Tanrı’nın muhteşem buyrukları üzerine kurulduğunda, kimliğimizin bir parçası haline gelir. Rab’bin yolunda hafiflik ve özgürlükle yürümeye başlarız; çünkü itaat artık bir yük değil, bir sevinç olur. Hep başa dönmek yerine, ilerlemeye, olgunlaşmaya ve Baba’nın bizim için gerçekleştirmek istediği şeylere doğru yürümeye çağrılırız.

Baba, Oğul’a itaat edenleri kutsar ve onları bağışlanma ve kurtuluş için gönderir. Bugün ateşi disiplin, sevgi ve sebatla yanık tutmayı seçin. Başlangıçta bir çaba olan şey zamanla bir zevke dönüşecek ve kalbinizin sunağı Tanrı’nın önünde parlamaya devam edecektir. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim, Senin varlığının ateşini içimde canlı tutmayı bana öğret. Dengesiz olmayayım, iniş çıkışlarla yaşamayayım; bana ait olan sunağı özenle koruyarak sarsılmaz kalayım.

Kutsal alışkanlıklarımı gayret ve sadakatle geliştirmeme yardım et. İtaat, günlük yaşamımda sürekli bir yol olsun; Senin yollarında yürümek nefes almak kadar doğal hale gelsin.

Ey sevgili Baba, ateşi yanık tutmanın değerini bana gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Kudretli Yasan, adanmışlığımı besleyen saf yakıttır. Buyrukların, kalbimi aydınlatan ve ısıtan canlı alevlerdir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Tanrı, içimde temiz bir yürek yarat ve içimde doğru bir ruhu yenile” (Mezmurlar 51:10)

Tanrı’yla gerçekten yürümek isteyen kişi, geçmişteki bir kurtuluşla ya da geleceğe dair bir vaatle yetinmez — bugün ve yarın da kurtulmak ister. Peki, neyden kurtulmak? İçimizde hâlâ barınan ve Rab’bin isteğine karşı duran şeylerden. Evet, en samimi yürek bile doğasında Tanrı’nın Sözü’ne aykırı eğilimler taşır. Bu yüzden Baba’yı seven ruh, sürekli bir kurtuluş için dua eder — günbegün günahın gücünden ve varlığından özgürleşmek ister.

İşte bu yakarışta, Rab’bin kutsal buyruklarına itaat etmek sadece gerekli değil, aynı zamanda hayati olur. Baba’nın lütfu, O’nun Sözü’ne sadakatle yürümeyi an be an seçerken kendini gösterir. Doğru olanı bilmek yetmez — uygulamak, direnmek, peşimizi bırakmayan günaha karşı koymak gerekir. Bu günlük teslimiyet, yüreği şekillendirir ve Yüceler Yücesi’nin isteğine göre yaşamaya güç verir.

Baba, itaat edenleri bağışlanma ve kurtuluş için Oğluna yönlendirir ve kutsar. Bu sürekli arınma sürecinde, Tanrı’yla gerçek yaşamı tecrübe ederiz. Bugün bu günlük kurtuluş için yakar — Rab’bin yollarında alçakgönüllülük ve kararlılıkla yürü. -J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rab Tanrı, Seni tanımış olsam da her gün kurtarılmaya ihtiyacım olduğunu kabul ediyorum. İçimde Sana hoş gelmeyen arzular, düşünceler ve tutumlar var ve biliyorum ki Senin yardımın olmadan bunların üstesinden gelemem.

Bana günahı nefret etmeyi, kötülükten kaçmayı ve günümün her ayrıntısında Senin yolunu seçmeyi öğret. Yüreğim sarsılsa da itaat etmek için bana güç ver ve varlığınla beni sürekli arındır.

Ey sevgili Tanrım, Sana şükrediyorum; çünkü beni yalnızca geçmişte kurtarmadın, bugün de kurtarmaya devam ediyorsun. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Kudretli Yasan, içimi yıkayan ve yenileyen bir kaynak gibidir. Buyrukların, günahın karanlığını uzaklaştıran birer deniz feneridir. Bu duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.

“Gözlerini göklere kaldır ve bak. Bütün bunları kim yarattı?” (Yeşaya 40:26).

Tanrı bizi dar düşünce çadırlarında ya da sınırlı bir imanla yaşamaya çağırmıyor. O, tıpkı İbrahim’e yaptığı gibi, bizi dışarı çıkarmak ve göklere bakmayı öğretmek istiyor — sadece gözlerimizle değil, kalbimizle de. Tanrı ile yürüyen kişi, anın ötesini, kendisinin ötesini görmeyi öğrenir. Rab bizi geniş alanlara götürür; burada O’nun planları bizim endişelerimizden daha büyüktür ve zihnimiz O’nun iradesinin yüceliğiyle uyumlanabilir.

Bu, sevgimiz, dualarımız ve hatta hayallerimiz için de geçerlidir. Kalbimiz daraldığında, her şey küçülür: sözlerimiz, eylemlerimiz, umutlarımız. Ama Tanrı’nın güzel buyruklarına itaat edip ruhumuzu O’nun yapmak istediklerine açtığımızda, hayatımız genişler. Daha çok severiz, daha çok insan için dua ederiz, kutsamaları küçük çevremizin ötesinde görmek isteriz. Tanrı bizi içe dönük yaşamamız için yaratmadı; aksine, göğü burada, yeryüzünde yansıtmamız için yarattı.

Baba, planlarını yalnızca itaatkâr olanlara açıklar. O’nunla yürümek istiyorsak, çadırdan çıkmalı, gözlerimizi kaldırmalı ve Yüceler Yücesi’nin gerçek dostları gibi yaşamalıyız — geniş bir imanla, cömert bir sevgiyle ve Tanrı’nın iradesiyle yönlendirilen bir hayatla. -John Jowett’ten uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rab Tanrı, kaç kez kendi düşüncelerim ve korkularım nedeniyle çadırda kalmaya razı oldum. Ama bugün Senin sesini duyuyorum: “Göklere bak!” — ve yüreğim Senin amacının çağırdığı yere çıkmak istiyor.

Kalbimi genişlet ki, Senin sevdiğin gibi sevebileyim. Görüşümü genişlet ki, yoğun bir şekilde dua edeyim ve kendi hayatımın ötesindeki insanlara ulaşabileyim. İtaat etmek ve ruhumu Senin isteğine yöneltmek için bana cesaret ver, beni geniş alanlarda yürüt.

Ey sevgili Tanrım, beni çadırdan çıkarıp gökleri bana gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, beni sonsuz ufuklara götüren haritamdır. Buyrukların, yolumu aydınlatan sağlam yıldızlardır. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Sana yol gösterecek, seni eğitecek ve izlemen gereken yolu sana öğreteceğim; gözlerimle sana rehberlik edeceğim” (Mezmurlar 32:8).

En yüksek ruhsal yaşam, sürekli bir çabayla değil, akışkanlıkla — Hezekiel’in görümünde gördüğü derin nehir gibi — karakterizedir. O nehre dalan kişi, akıntıya karşı savaşmayı bırakmayı ve onun gücüyle yönlendirilmenin ne demek olduğunu öğrenir. Tanrı, bizim de böyle yaşamamızı ister: Varlığıyla doğal bir şekilde yönlendirilen, itaat etmeye alışmış bir yürekten doğan kutsal alışkanlıklarla harekete geçen bir hayat.

Fakat bu hafiflik kendiliğinden ortaya çıkmaz. Bizi ayakta tutan ruhsal alışkanlıkların kasıtlı olarak oluşturulması gerekir. Bunlar küçük seçimlerle başlar; Tanrı’nın gösterdiği yolda yürümeye dair kararlı kararlarla. Her itaat adımı bir sonrakini güçlendirir, öyle ki itaat artık bir yük değil, bir sevinç halini alır. Rab’bin muhteşem buyrukları, sürekli uygulandığında, ruhumuzun güvenle ve huzurla yürüdüğü içsel patikalara dönüşür.

Baba, itaat edenleri bağışlanma ve kurtuluş için Oğul’a gönderir ve kutsar. Bu yüzden, zorluk hissetseniz bile sadakatle başlamalısınız. Kutsal Ruh, sizde istikrarlı, huzurlu ve yukarıdan gelen güçle dolu bir itaat yaşamı şekillendirmeye hazırdır. -A. B. Simpson’dan uyarlanmıştır. Yarın, Rab isterse tekrar görüşmek üzere.

Benimle dua et: Rabbim, Seninle hafiflik ve süreklilik içinde yürümek istiyorum. Ruhsal hayatım iniş çıkışlarla değil, içimde Senin varlığının sürekli akışıyla şekillensin. Ruhunun akıntısına kendimi bırakmayı bana öğret.

Senin istediğin kutsal alışkanlıkları cesaretle oluşturmamda bana yardım et. Küçük de olsa her itaat eylemi, bir sonraki adımım için yüreğimi güçlendirsin. İtaat etmek, dönüştürülmüş doğam olana dek bana sağlamlık ver.

Ey sevgili Tanrım, Senin Ruhunun bende sabırla çalıştığı için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, yaşam nehrinin aktığı derin bir yataktır. Buyrukların, beni huzura götüren kutsal dürtülerdir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Rab benim kayam, kalemim ve kurtarıcımdır; Tanrım, sığındığım kayam, kalkanım, kurtuluşumun gücü, yüksek sığınağımdır” (Mezmurlar 18:2).

Tanrı ile gerçekten yürüyenler, kurtuluşun sadece geçmişte yaşanmış bir olay olmadığını, deneyimleriyle bilirler. Kurtuluş günlük bir gerçekliktir, sürekli bir ihtiyaçtır. Kendi yüreklerinin zayıflığını, ayartıların gücünü ve düşmanın kurnazlığını kısmen de olsa bilenler, Rab’bin sürekli yardımı olmadan zaferin mümkün olmadığını bilirler. Bedenle ruh arasındaki mücadele bir başarısızlık işareti değil, göksel aileye ait olanların bir alametidir.

İşte bu günlük mücadelede Tanrı’nın yüce buyrukları yaşam araçları olarak ortaya çıkar. Onlar sadece yolu göstermekle kalmaz — ruhu da güçlendirirler. İtaat, tek başına bir kanıt değil, sürekli bir iman, seçim ve bağımlılık egzersizidir. Dirilmiş Mesih yalnızca bizim için ölmedi; şimdi, bu tehlikelerle dolu dünyada yürürken, an be an bizi desteklemek için yaşamaktadır.

Baba, planlarını yalnızca itaatkâr olanlara açıklar. Ve O’nun her gün sunduğu kurtuluş, sadakatle yürümeyi seçenlere, savaşın ortasında bile, açıktır. Bugün ihtiyacını kabul et ve bu diri ve mevcut kurtuluşu itaatle ara. -J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rabbim, kurtuluşun sadece geçmişte aldığım bir şey olmadığını, bugün — burada, şimdi — ihtiyacım olan bir şey olduğunu bana gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Her sabah, ayakta kalmak için Sana ne kadar muhtaç olduğumu yeniden keşfediyorum.

Zayıflığımı umutsuzluğa kapılmadan kabul etmeme ve her zaman yardımın için Sana dönmeme yardım et. Varlığın çatışmanın ortasında beni ayakta tutsun ve Sözüne itaat etmek beni güvenle yönlendirsin.

Ey sevgili Tanrım, bana diri, mevcut ve güçlü bir kurtuluş sunduğun için Sana teşekkür ediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, günlük savaşlarda beni koruyan kalkandır. Buyrukların, beni zafere bağlayan yaşam zincirleridir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“İmanla, İbrahim çağrıldığında, miras olarak alacağı bir yere gitmek üzere itaat etti; nereye gideceğini bilmeden yola çıktı” (İbraniler 11:8).

Gerçek iman, ayrıntılı haritalar veya görünür vaatler talep etmez. Tanrı çağırdığında, güvenen bir yürek, ne olacağını bilmeden hemen itaatle karşılık verir. İbrahim de böyle yaptı — garanti istemedi, geleceği bilmekte ısrar etmedi. Sadece ilk adımı attı, soylu ve sadık bir dürtüyle yönlendirildi ve sonuçları Tanrı’nın ellerine bıraktı. Rab’le yürüyüşün sırrı budur: Şimdiki zamanda itaat etmek ve ileride ne olacağı konusunda kaygılanmamaktır.

Ve işte bu itaatkar adımda, Rab’bin muhteşem buyrukları pusulamız olur. İman, insan aklıyla değil, Tanrı’nın zaten açıkladığına sadakatle yaşanarak inşa edilir. Bütün planı anlamamız gerekmez — O’nun şimdi yaktığı ışığı takip etmemiz yeterlidir. Yürek, Tanrı’nın iradesine içtenlikle boyun eğdiğinde, yön ve varış noktası Baba’nın bakımına bırakılır ve bu yeterlidir.

Baba, itaat edenleri bağışlanma ve kurtuluş için Oğul’a gönderir ve kutsar. Bugün davet basit: Bir sonraki adımı at. Güven, itaat et ve gerisini Tanrı’ya bırak. Rab’bi hoşnut eden iman, etrafımızdaki her şey görünmez olsa bile sadakatle hareket eden imandır. -John Jowett’ten uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rab, bütün yolu görmem gerekmeden Sana güvenmeme yardım et. İmanım cevaplara bağlı olmasın, bugün bana gösterdiğine itaatle güçlensin.

Sadakati yarına bırakmak için asla ertelemeyeyim. Sesini duymayı ve yollarında kararlılıkla, huzurla yürümeyi öğret bana, varış noktasını anlamasam bile.

Ey sevgili Baba, İbrahim’le yaptığın gibi Seninle yürümeye çağırdığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, ayaklarımın altındaki güvenli yoldur. Buyrukların, planına doğru her adımı aydınlatan ışıklardır. Bu duamı İsa’nın değerli adıyla ediyorum, amin.

“Rabbin dağına kim çıkacak? Ya da O’nun kutsal yerinde kim duracak? Elleri temiz, yüreği pak olan kişi.” (Mezmurlar 24:3–4)

Cennet, tesadüfen ya da bir kolaylıkla girilen bir yer değildir. Tanrı tarafından hazırlanmış bir evdir ve gerçekten O’nu sevenlere — ve O’nun tarafından sevilip dönüştürülmüş olanlara — ayrılmıştır. Göksel konutlar, kayıtsız kalplere verilmez; aksine, burada, yukarıdaki şeylerle sevinmeyi öğrenmiş olanlara verilir. Rab göğü hazırlar, ama aynı zamanda orada yaşayacak olanın yüreğini de hazırlar; ruhu, sonsuz olana özlem duyması, arzulaması ve onda sevinç bulması için şekillendirir.

Bu hazırlık, Baba’nın yüce buyruklarına itaat ettiğimizde ve O’nun sevdiklerini sevmeye başladığımızda gerçekleşir. Zihin daha soylu, yürek daha hafif olur ve ruh, sanki oradaymış gibi kutsal havayı solumaya başlar. Bu gerçek ruhsallık zorla olmaz — günlük itaatten, Baba’yı hoşnut etme arzusundan ve dünyevi ve boş olanı terk etmekten doğar.

Baba, itaat edenleri bağışlanma ve kurtuluş için Oğul’a gönderir. Ve içten şekillenmiş olanlar, sonsuz konutlarda sevinçle yaşayacaklardır. Ruhun burada hazırlansın ki, Rabbin ayırdığı o yuvaya hazır olasın. -J.C. Philpot’tan uyarlanmıştır. Yarın görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Kutsal Baba, Seninle birlikte yaşamak için yüreğimi hazırla. Sadece cennet hakkında bilgi sahibi olmak istemiyorum — cenneti arzulamak, cennet için yaşamak, cennet için şekillenmek istiyorum. Bana sonsuz olanı sevmeyi öğret.

Varlığın beni içten dışa dönüştürsün ve yukarıdaki şeylerde zevk bulayım. Beni dünyaya bağlayan her şeyden uzaklaştır ve kutsallığının tatlılığıyla doldur.

Ah, sevgili Tanrım, hem cenneti hem de yüreğimi hazırladığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, beni göksel ortama uygun hale getiren kalıptır. Buyrukların, beni varlığına yükselten saf esintiler gibidir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Adın uğruna beni doğruluk yolunda yönlendir. Ölüm gölgesi vadisinde yürüsem bile, hiçbir kötülükten korkmam; çünkü Sen benimlesin.” (Mezmurlar 23:3–4).

İtaat ve adanmışlıkla yaşamayı seçtiğimizde, yüreğimizde değerli bir şey büyümeye başlar: Sessiz ama sarsılmaz, sürekli bir iman — Tanrı’nın varlığını görünmez olsa da gerçek kılan bir iman. O, her şeyin bir parçası olur. Yol zorlaştığında, kimsenin görmediği gölgelerle ve acılarla dolu olduğunda bile, O hâlâ yanımızda, sevgisiyle her adımımızı yönlendirir.

Bu yolculuk kolaylıklardan oluşmaz. Bazen derin sıkıntılardan, gizli yorgunluklardan, en yakınımızdakilerin bile fark etmediği sessiz acılardan geçeriz. Ama Rab’bin güzel buyruklarını izleyen kişi, onlarda yön, teselli ve güç bulur. Baba, itaatkâr olanları şefkatle yönlendirir; biz saptığımızda ise bizi sevgiyle ama kararlılıkla düzeltir. Her durumda amacı aynıdır: Bizi kendisiyle birlikte sonsuz huzura ulaştırmak.

Baba, isyankârları Oğul’a göndermez. Ama acıların ortasında bile yönlendirilmesine izin verenlere, varlığını, yol göstermesini ve zaferi vaat eder. Bugün, yüreğini Rab’bin yoluna bırak — çünkü O’nunla, en karanlık yollar bile ışığa çıkarır. -Henry Edward Manning’den uyarlanmıştır. Yarın, Rab izin verirse görüşmek üzere.

Benimle dua et: Rabbim, yol uzun ve yalnız göründüğünde bile, Senin benimle olduğuna güveniyorum. Gizli mücadelelerimi, sessiz acılarımı görüyorsun ve her şeyde bir sevgi amacın var.

Bana yumuşak huylu ve itaatkâr bir yürek ver; ister hafif bir esintide, ister güçlü bir uyarıda Sesini duyabileyim. Kendi isteğimde kaybolmayayım, ama Senin yönlendirmene teslim olayım; çünkü Senin sonun daima huzur ve barıştır.

Ey sevgili Tanrım, beni bu kadar özenle yönlendirdiğin için Sana şükrediyorum, anlamasam bile. Sevgili Oğlun benim sonsuz Prensim ve Kurtarıcımdır. Güçlü Yasan, zorlu yollarda bana destek olan asadır. Buyrukların, beni huzuruna götüren güvenli yoldur. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.

“Ne mutlu yüreği temiz olanlara, çünkü onlar Tanrı’yı görecekler” (Matta 5:8).

Cennet sadece uzak bir varış noktası değildir — Tanrı’nın varlığının tüm güzelliği ve görkemiyle tam olarak algılanacağı yerdir. Burada, yeryüzünde, bu görkemin parıltılarını deneyimliyoruz, fakat orada, bu görkem hiçbir sınırlama olmadan ortaya çıkacaktır. Bir gün Yaratıcı’nın önünde duracağımıza, O’nu olduğu gibi göreceğimize dair vaat, yalnızca bize teselli vermekle kalmaz, aynı zamanda bizi yüceltir. Krallar Kralı’nın huzuruna, göksel varlıklarla yan yana çıkmak için yaratıldığımızı bilmek, burada nasıl yaşadığımızı değiştirir.

Bu yüzden, şimdiden yüreğimizi Rab’bin güzel buyruklarına göre hizalayarak yaşamalıyız. Tanrı’nın açıkladıklarına itaat etmek, bizi sadece daha iyi insanlar yapmaz — aynı zamanda bizi o görkemli sonsuz buluşma gününe hazırlar. Cennet meraklılar için değil, itaat edenler içindir. Baba’yı içtenlikle arayan, O’nun belirlediği yollarda yürüyenler, bu dünyanın tozundan yükseltilip Yüceler Yücesi’nin görkemini seyretmeye çağrılacaklardır.

Baba, itaat edenleri bağışlanma ve kurtuluş için Oğul’a gönderir ve kutsar. Bugünkü hayatın, o sonsuz buluşmaya bilinçli bir hazırlık olsun. Tahtın önüne çağrılmış biri gibi yaşa — alçakgönüllülükle, saygıyla ve sadakatle. -H. Melvill’den uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Yüceler Yücesi Rab, bir gün Senin huzurunda olacağım vaadin ne kadar büyüktür! Nasıl olacağını tam olarak anlamasam da, yüreğim Senin görkemini tamamen göreceğimi bilmenin umuduyla doluyor.

Bana, Seni bekleyen biri gibi yaşamayı öğret. Burada yeryüzünde yaptığım her seçim, Seninle olma arzusunu yansıtsın. Bugünkü itaatim, yarına dair sahip olduğum umudun işareti olsun.

Ey sevgili Tanrım, beni bu görkemli sona çağırdığın için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Kudretli Yasan, Seninle yüz yüze buluşmaya beni hazırlayan yoldur. Buyrukların, benimle sonsuzluğa ulaşmamı sağlayan basamaklardır. Bu duamı değerli İsa’nın adıyla ediyorum, amin.

“Her bana ‘Rab, Rab!’ diyen göklerin egemenliğine girmeyecek; ancak göklerde olan Babam’ın isteğini yerine getiren girecektir.” (Matta 7:21).

Hepimizin öğrenmesi gereken bir şey var: Tanrı hakkında sahip olduğumuz fikirlerimiz, teorilerimiz ve insani yorumlarımız sınırlı ve geçicidir. Hiçbir teolojik sistem kendi başına sonsuz gerçek değildir — bunlar sadece bir süreliğine yararlı olan geçici yapılardır, eski Tapınak gibi. Tanrı’nın yüreğine dokunan ve kalıcı olan şey bizim görüşlerimiz değil, yaşayan imanımız ve pratik itaatimizdir. Tanrı’nın çocukları arasındaki gerçek birlik, doktrinsel uyumdan değil, içten bir teslimiyetten ve sevgiyle, saygıyla yapılan Rab’be hizmetten doğacaktır.

İsa bizi fikirlerin öğretmeni olmaya değil, Babanın isteğini uygulayanlar olmaya çağırdı. O, sözlerin ötesine geçen, günlük yaşamda kanıtlanan ve itaat kayası üzerine inşa edilen bir iman öğretti. Tanrı’nın muhteşem buyruklarında sağlam duran bu iman, birleştirir, dönüştürür ve gerçek Hristiyanlığa götürür. Kendi görüşlerimizi savunmayı bıraktığımızda ve açıklanan gerçeği yaşamaya başladığımızda, Tanrı’nın ışığı küçük topluluklarımızda güçlü bir şekilde parlar, gerçek birlik ve bol yaşam getirir.

Baba, Oğul’a itaat edenleri kutsar ve onları bağışlanma ve kurtuluş için gönderir. Bugün sadece aklınla inanmayı değil, yüreğinle itaat etmeyi ve ellerinle hizmet etmeyi seçmeni dilerim. – J. M. Wilson’dan uyarlanmıştır. Yarın tekrar görüşmek üzere, eğer Rab izin verirse.

Benimle dua et: Rab Tanrı, beni görüşlerin boş gururundan kurtar ve sonsuz olanın özünü aramaya yönlendir. Bilgiyi kutsallıkla, konuşmayı itaatle karıştırmamamı sağla. Gerçekten önemli olana değer vermeyi bana öğret.

Bulunduğum yerde birliği teşvik etmem için bana yardım et; herkesin aynı düşünmesini istemekle değil, alçakgönüllülükle yaşamak ve sevgiyle hizmet etmekle. Tanıklığım her türlü tartışmadan daha büyük olsun ve hayatım Senin gerçeğini anlatsın.

Ey sevgili Baba, bana gerçek Hristiyanlığın itaat etmekte ve sevmekte olduğunu gösterdiğin için Sana şükrediyorum. Sevgili Oğlun benim ebedi Prensim ve Kurtarıcımdır. Senin güçlü Yasan, gerçek imanın temelidir. Senin buyrukların, Sana yaşamak isteyenleri birleştiren köprülerdir. Değerli İsa’nın adıyla dua ediyorum, amin.